Familiebanden

Afgelopen weken hebben we enkele bezoeken afgelegd aan familie waar we eigenlijk geen contact meer mee hadden. Dat is best raar om te doen. Je bent familie, maar je hebt elkaar zo lang niet gezien.

Het eerste bezoek was met mijn vader en mijn zus naar een zus van  mijn vader. Ook zij hadden elkaar jaren niet meer gezien. Hoe dat zo gekomen is? Och, er zijn zoveel redenen te noemen, maar ook weer niet zo heel erg aanwijsbaar. Iedereen is druk met zijn leven en gezin.  Ziekte en overlijden. De afstand. Zeker nu zij ouder worden en minder mobiel, kan een afstand van 50 kilometer zo goed als onoverbrugbaar zijn.

Mijn tante hoorde via via dat mijn moeder was overleden en heeft mijn vader opgebeld. Deze zomer hebben ze elkaar voor het eerst opgezocht. Mijn tante en haar dochters zijn bij mijn vader geweest. Nu wilde mijn vader ook n keertje die kant op.
Dan is het toch het makkelijkst met een eigen auto. Mijn vader en zus hebben geen eigen auto, dus ben ik ook mee geweest. Als chauffeur, maar ik vond het ook wel leuk om mijn nichtje  weer te zien. Ze is geen spat veranderd met hoe ik me haar herinner. Nou ja, ze heeft nu een bijna witte kuif, dat was vroeger niet. Zelf ben ik ook grijzer geworden. Wij zijn op n week na even oud.

 

 Ik vond het wel heel bijzonder; Hoe verschillend we ook zijn, zijn we toch familie. We hebben dezelfde opa en oma. Ik had weinig of geen foto's van ze, dus heb ik met mijn mobieltje een foto gemaakt van hun foto's die op het dressior stonden. Onze ouders zijn broer en zus.
Er is nog veel meer familie, maar weinig contact. De meeste familie van mijn vader woont in dezelfde stad als mijn tante.
Ook hebben we niet veel contact met de zus van mijn moeder. Af en toe bellen we elkaar. Wat in de vorige generatie verloren is gegaan, maken wij als kinderen van niet meer goed. Ik verwacht niet dat dit te herstellen is, mochten wij dit willen. Als ik voor mijzelf praat vind ik dit ook lastig, omdat ik niet goed weet waardoor het contact zoveel minder is geworden. Ik wil daar dan niet in gaan rommelen.

Afgelopen zaterdag hadden we een jubileum van een oom van manlief. De broer van zijn vader was 50 jaar getrouwd. Schoonmoeder wilde er nu toch wel graag heen. Henks broer kon niet, dus werden wij uitgenodigd en gelijk haar taxi. Ik kende helemaal niemand van het gezelschap. Alleen summier het bruidspaar. Voor schoonmoeder en manlief was het als een reunie. Neven en nichten van lang geleden weer eens zien. Te ontdekken dat dat manneke van toen, nu een boom van een vent is geworden, hoe het nu met hen gaat. Leuk.

Nu was dit in Maasland. Ik ben geboren in Rozenburg. Dat ligt daar ongeveer om de hoek. Ik kan me niet zo veel herinneren uit die tijd. Ik was 7 toen ik er weg moest wegens mijn gezondheid. Maar wel grappig dat ik dan nu ineens Rozenburgers spreek.
Ik heb mijn babyalbum eens voor de dag gehaald om eens te kijken of er door het doorbladeren er meer boven tafel zou komen.
Dat is niet echt gelukt. Zo heel veel foto's staan er ook niet in. Vroeger ging dat ook heel anders als nu.

Ik heb er twee foto's uitgeprikt waar ook een nichtje van mij op staat.
Ben benieuwd of ze zichzelf herkennen. T zou leuk zijn als ze ook reageren. Misschien kunnen we wat foto's van vroeger uitwisselen. Met de techniek van nu moet dit niet zo moeilijk zijn.

Heb jij veel foto's en herinneringen uit je kindertijd? Doe je er nog iets mee of staan de boeken, net als de mijne eerst, te wachten tot ze her-ontdekt worden? Ik wil mijn foto- verzameling eigenlijk wel uitbreiden. Ik hoop dat er zo ook meer herinneringen weer boven water komen.

Iets heel simpels, zó missen.

Er is een heel simpel voorwerp dat ik al een tijdje kwijt ben. Ik mis het enorm. Eerst heb ik er naar gezocht in de fietstas, in de schuur, in huis. Toen bij de gevonden voorwerpen bak op het werk, bij de kerk, maar ik heb het niet terug gevonden.

Daarna ben ik ter vervanging er naar op zoek gegaan in de winkels. Eerst in mijn eigen stad, maar hier is het winkelaanbod wat magertjes. In eigen stad ben ik niet geslaagd. Toen ik een overstap maakte op station Utrecht ben ik Hoog Catharijne ingelopen om daar op zoek te gaan. als je heel gericht zoekt, kun je in een rap tempo heel wat winkels af. Ook daar niets gevonden.
In Brussel had ik meer tijd om te winkelen en heb ik er ook naar gezocht. In goedkope winkelketens, in heel goedkope winkelketens en de duurdere winkels.
Maar tot nu toe heb ik niets gevonden.

Ik hoop nu een beetje op wat ik ooit in een gedichtje heb gelezen; ( al heb ik die ene nog niet weggegooid.)

Troostgroek
Een handschoen verliezen
is uiteraard pijnlijk
maar niets doet zo
vreselijk pijn
als een handschoen  verliezen
de ander wegkeilen -
en dan blijkt de eerste
er toch nog te zijn.

Ik heb geen idee meer hoe ik aan dit gedichtje kom. Lang geleden eens ergens uit overgeschreven. Is het van jou, dan vind ik het fijn als je me dit laat weten. Dan zet ik het er bij.

Die handschoen van mij is een want. Een dunne gebreide zwarte want. Wanten zijn zowiezo slecht verkrijgbaar. Als er al wanten te koop zijn, dan zijn het van die hele dikke. Grofgebreid, of met kabels,  en vaak gevoerd. Ik wil juist die dunnetjes. Toch lekker warm, maar ze geven niet zo'n dikke prop als je ze in je jaszak hebt. Dunne handschoenen zijn er volop, maar ik wil wanten. Veel warmer.

De rechter want is dik en grofgebreid. Ik zoek wanten als de linker.

Zou wanten breien te doen zijn? Zouden die net zo warm zitten als zelfgebreide sokken? Welke wol zou ik daarvoor kunnen gebruiken? Sokkenwol? Dan slijten ze in ieder geval ook niet zo snel....

Herfst... De laatste blaadjes.

De laatste blaadjes waaien nu van de bomen. Een mooi moment om enkele laatste herfstfoto's online te zetten. Vorige week zat er nog veel blad en kleur aan de bomen. Gelukkig had ik de camera bij me. Wat is de natuur toch mooi gemaakt! Ook de herfst vind ik een mooi seizoen. Veel mensen vinden deze tijd grauw en somber, maar gelukkig is het hierdoor nu nog niet zo koud.
Zo wordt de hond uitlaten wel een genietmomentje.

Je zelfzorgproducten worden in 2018 (mogelijk) duurder.

Verschillende  sites hebben me er op geattendeerd dat er grote kans is dat er vanaf 1-1-2018 wat veranderd in de BTW berekening op bepaalde zelfzorgmiddelen.
Met ingang van 1 januari 2018 wordt de definitie van het begrip ‘geneesmiddelen’ aangescherpt.

Sommige zelfzorgproducten die nu onder het verlaagde tarief vallen, vallen per 1 januari 2018 onder het verhoogde tarief. De belastingdienst zelf is er nog niet zo duidelijk over.

Voor erkende geneesmiddelen gaat het BTW-tarief naar 6%
Op niet-erkende geneesmiddelen,  gaat een BTW-tarief van 21% gelden.
Ze worden dus iets duurder.

Denk hierbij aan middelen tegen verkoudheid, acne, hoofdluis, verstopte neus, aambeien, wratten. En ook voor producten als tandpasta met fluoride en zonnebrandcrème.

Het zijn geen schokkende bedragen, maar als je veel verbruikt kan het wel wat schelen.
Iets van 4,- zonder BTW, wordt met 6% BTW; 4,24
Met een BTW van 21% wordt deze 4,84
Een verandering van prijs door een andere BTW.

Dus als je een "grootverbruiker" bent van deze producten kan het zinnig zijn nu wat extra voorraad in te slaan.
Je kunt de site van de belastingdienst in de gaten houden, om te bekijken wat er verandert.....Maar misschien staat het er pas duidelijk op als het al 2018 is. Dan kun je geen voorraadje meer inslaan.

Sluipverbruikers. Met energieverbruik weten we wel wat er hier mee bedoeld wordt; Een magnetron verbruikt stroom, ook als het niet wordt gebruikt. Door het klokje wat er in zit. Of een electrische deurbel. Het eet energie, terwijl je het weinig gebruikt. Zo vind ik dit ook een beetje met deze kostenverhoging. Er wordt weinig ruchtbaarheid aan gegeven, maar straks is het wel ineens duurder.

Doe er je voordeel mee zou ik zo zeggen.

Moeder-Dochter weekend in Brussel.

Dochter woont en werkt een half jaar in Brussel. Doet er een traineeship bij de Europese raad. Klinkt ingewikkeld, maar komt neer op als beginner werken op universitair niveau, met een minimumloon salaris. (Als ik het zo geod begrepen heb.) En kans om er een echte baan uit voort te slepen is er eigenlijk niet. Veel gaat via kruiwagens, via familie. Tja, en universitair geschoolde familie heeft ze niet in Europa.
Traineeships schijnen ook nog eens niet mee te tellen als werkervaring, hoe komt ze dan aan het werk? Ben je universitair geschoold....Een baan vinden als chauffeur is makkelijker.

Maar goed, ik begon dit stukje niet om te schrijven over haar werk, maar over ons weekendje samen. Toen ze een half jaar in Rome zat ben ik ook bij haar geweest. We gaan er dan veel op uit. Ik ben dan echt de toerist in haar stad, met een privégids naast me. Een luxe hoor, het scheelt enorm veel doelloos dwalen door de stad.

Je bent ook voor een ongewoon klein bedrag in Brussel. Met de bus stond ik vanuit Utrecht voor € 26,36 heen en weer naar Brussel. 

En comfortabele reistijden. Niet dat ik bij nacht en ontij op de stations zou in of uitstappen. Met de bus heb je wel kans op file. Had ik dus ook op de terugweg. Maar omdat ik daarna nog reistijd genoeg had om thuis te komen, gaf het niet.

Op vrijdag moest dochter nog een poos werken nadat ik al was gearriveerd. Kon ik op mijn gemak uitzoeken hoe de metro en het kaartjesapparaat precies werkten. Daarna al de eerste wandeltocht door de stad.

Ik ben er maar een paar dagen geweest, maar mede door mijn privégids kon ik veel zien in korte tijd.

Natuurlijk zijn we bij de bekendste beeldjes Manneke en Janneke Pis geweest. Manneke Pis blijkt meer dan 900 verschillende kostuums te hebben! Zelfs ook echt áán. De eerste keer dat ik het beeldje zag had het dit kostuum aan;

Van Janneke zelf heb ik geen foto gemaakt. Wel van de toeristen die ervoor stonden te fotograferen.
Was veel leuker.

De Vlaamse frieten hebben we nu over geslagen. We hebben wel genoten van de Luikse wafels met verse aardbeien en de Vlaamse stoofschotel. Heerlijk!
We hebben een paar hele fijne dagen samen gehad.  Avonden van veel praten, momentjes van gewoon even samen zijn, lekker eten, veel aan de wandel, beetje winkelen...

Op maandagochtend moest dochter weer aan het werk. Ik had nog een hele morgen en halve middag om door de stad te lopen. Dat heb ik ook gedaan. Nog weer veel gezien.

Ik zou geen goed beeld van Brussel geven als ik niet de volgende foto ook liet zien. Een van de vele daklozen en zwervers. Complete gezinnen sliepen op straat. Wat een uitzichtloos bestaan!

Dat doet wat met je als je dat ziet. Ook nu weer nu ik deze foto plaats. En toch....heb ik die dag niets voor haar gedaan. Die opkomende spijt...

Ruilen? Je boeken, je eten en je spullen.

We ruilen steeds meer! Een goed iets. We hebben al lang ontdekt dat van ruilen niet altijd huilen komt. Dat werd ons als kind gezegd. Maar ja, mams zei dat meestal als je al flink aan het brullen was.
Nu zijn we volwassen en hebben al wel gemerkt dat het meestal ook heel leuk is om te ruilen. Zo komen er op steeds meer plaatsen in het land minibieb's of freelibrary's. Op willekeurige plekken zoals een kastje in de voortuin van iemand, in een buurthuis, zorgcentrum, school, nou ja verzin maar, kun je je uitgelezen boeken ruilen voor andere boeken.
Drie jaar geleden schreef ik hier al over.
Het is een blijvertje gebleken.

Sterker nog. Op steeds meer plaatsen ontstaan er varianten op. Er is nu ook een variant met de voedselkast aan huis. Geef wat je over hebt en pak als de nood hoog is.
Ik heb ze hier in de stad nog niet gezien. Wel staan ze al in een dorp verderop. Voorverpakte levensmiddelen die je over hebt worden in een kastje gezet en staan daar te wachten om geruild of meegenomen te worden. Zo'n groot succes dat het kastje al uitpuilt.
Je hoeft natuurlijk niet altijd te ruilen op het moment dat je iets nodig hebt. Nu iets meenemen en er een volgende keer iets in zetten mag natuurlijk altijd!

Ik vind dit een hele mooie tussenoplossing! Vaak weet je van elkaar niet of iemand iets nodig heeft. En is er ook vaak een drempel om te vragen. Hiermee omzeil je deze gevoeligheid.

Natuurlijk is er ook nog de voedselbank. Via de kerken wordt ook voedsel ingezameld. Bij de kerken in onze stad dan. Gebeurt dit nog niet bij jouw kerk? Doe er een voorstel!
Elke week wordt er weer een ander levensmiddel aangegeven om mee te nemen. Deze worden dan door de voedselbanken opgehaald. Heb je andere levensmiddelen over dan kunnen die er gewoon bij gezet worden en gaan ook mee naar de voedselbank.
Hiermee komt jouw gift alleen bij mensen die bij de voedselbank komen.

De weggeefkast is ook zo iets. Je zet je goede spullen die je niet meer nodig of dubbel hebt in de weggeefkast. Een ander haalt er dan weer iets uit.

Zou jij het zien zitten om zo'n kastje in je voortuin te zetten?
Wat zou jij er in willen zetten? Boeken en tijdschriften? Voedsel?
Of heb je nog weer een heel ander idee?
Of heb je een idee voor een goede locatie voor zo'n kastje?

Zijn jullie geen samengesteld gezin meer?

Vorige maand waren man en ik 9 jaar getrouwd! Dit hebben we gevierd.
Vormen we een samengesteld gezin. Manlief en ik zijn nog heel gelukkig samen. Al waren het zoals ze wel eens noemen tropenjaren.
Hebben we heel wat stormen doorstaan. Natuurlijk, elk gezin met pubers heeft stormen. Flinke stormen. Soms zelfs orkaankracht. Hou je dan maar eens overeind als echtpaar.
Bij een gewoon gezin.....wat is gewoon.....loopt 1 op de 3 huwelijken toch op de rotsen. Bij een samengesteld gezin gaat het nog vaker mis; 2 op de 3 relaties redden het niet samen. Of de stormen of orkanen harder aankomen, of de fundamenten minder stabiel zijn, ik weet het niet. Er is veel onderzoek naar.

Omdat ik meer of minder over mijn samengestelde gezin schrijf ben ik benaderd. Ik blijk alleen niet meer tot de gezochte doelgroep te behoren. Zij zoekt nu nog stellen waarbij het n i e t goed gegaan is, en wie geen samengesteld gezin meer zijn.Dit omdat ze al voldoende stellen heeft gesproken waarbij het wel goed is gegaan.
Ik heb met de journalist gesproken en heb haar aangeboden haar vraag hier neer te leggen. 
Misschien bereikt ze via deze blog wel het gezochte stel, of stellen.

Ik heb haar voorgesteld om de vraag te mailen. Die tekst kopieer ik zo en deel ik hieronder.
Je kunt haar dan zelf mailen en verdere contacten gaan dan buiten mij om. Laat wel even weten dat je het via deze blog hebt gevonden, dan weet zij ook waar jouw reactie vandaan komt.

Haar vraag;

Voormalig samengesteld gezin gezocht!

Serieus televisie-programma zal op 6 december een programma uitzenden over samengestelde gezinnen.

Inmiddels zijn wij in contact met zulke gezinnen die, na vallen en opstaan, erin zijn geslaagd hun nieuwe gezin bij elkaar te houden.

Omdat veel samengestelde gezinnen het n i e t redden, zoeken wij ook contact met ouders die het n i e t gelukt is het samengestelde gezin intact te houden.

In de documentaire willen we hen laten vertellen over al die complicerende factoren die het zo moeilijk maken om van een ‘stiefgezin’ een harmonieus geheel te maken.

Heeft u interesse/vragen neem dan contact met mij op: hetty.nietsch@bnnvara.nl

Andijvie uit eigen tuin en recept mosterdroomsoep

Gisteren heb ik lekker en voordelig gekookt.
Stamppot andijvie met slagersrookworst en mosterdsoep vooraf. En natuurlijk n toetje.

De andijvie had ik uit eigen tuin. Was al wel wat doorgeschoten, maar prima te eten. Ik had nog gauw even gegoogled of dit kon. Ik las dat het wat bitterder zou kunnen worden, maar nu ik het rauw in stamppost verwerk zal t wel meevallen.
Ik snap er niks van, de andijvie schiet al door, nog voor het een grote krop is. Dus nu had ik andijviebladeren aan een steeltje in plaats van in een krop. Scheelde wel een boel zand minder aan het blad!
Eerst heb ik de grootste bladeren er van af geknipt. Toen bleek ik nog niet helemaal genoeg te hebben dus toen heb ik de kleinere blaadjes er met de hand van af geritst. Alles bij elkaar genoeg voor een maaltje stamppost andijvie. Onbespoten en toch zonder beestjes.

Ik werd toch wel een beetje benauwd of het echt wel genoeg zou zijn. Ik wil niet dat we elkaar aankijken aan tafel om het laatste beetje. Liever ook weer niet teveel over natuurlijk. Stamppot andijvie kun je later nog wel weer opbakken, maar niet invriezen. Vaak als er een eenpersoonsportie van het een of ander over is, wordt deze ingevroren en gaat dit donderdags mee naar mijn pa. Of het moet net op woensdag gemaakt zijn, dan neem ik het vers - van gisteren - mee. Misschien krijgt pa hier straks wel concurrentie in, wil zoon ook n portie mee naar Rotterdam. ;-) Ook schoonmoeder is sinds kort alleen.
Dat wordt dus af en toe gewoon bewust wat extra koken..

Ik heb wat extra mosterdroomsoep gemaakt als voorafje.
Dit is zó makkelijk en voordelig, dat het haast beschamend is dat de fabrikanten de volle prijs voor een zakje of pakje of blikje rekenen. Maar je, je moet wel even weten hoe je het maakt.
Daarom hier het recept;

Mosterdroomsoep.
50 gram boter
60 gram bloem
1 liter warme bouillon 
2 - 3 eetlepels grove (Groningse) mosterd
125 ml ongeklopte slagroom
   
Smelt 50 gram boter in een pan. Doe hier 60 gram bloem bij in. Stevig roeren met n houten lepel.  Het wordt 1 grote klontenbrij, maar dat klopt. dit moet je even rustig laten garen. Enkele minuten. De klonten worden dan droger.
Daarna voeg je 1 liter warme bouillon toe. Of heet water met 1- 2 bouillontabletten. Dit weer aan de kook brengen. Wat je net gedaan hebt is het maken van een roux. Een goede basis voor heel wat soepen en sauzen.
Voeg 2 - 3 eetlepels grove (Groningse) mosterd toe. 
Maak verder op smaak met n uitgebakken uitje, spekjes, fijne preireepjes, of reepjes zalm, reepjes ham, of wat je er zelf lekker in vindt. Het kan er in, het moet niet. 
Daarna nog 125 ml ongeklopte slagroom toevoegen. Na het toevoegen van slagroom de soep niet meer laten koken.

Eet smakelijk! 
Zo makkelijk kan het soms zijn. 



 

Ontmoeting met een egeltje

Afgelopen dinsdag hadden we een verjaardag. Na afloop fietsten we naar huis.  Liep er vlak bij de brievenbus dicht bij huis, een egeltje op de weg! 

Dat is natuurlijk nóg mooier dan een hele egelverzameling in huis. 

Die egel die ik dinsdag zag heb ik natuurlijk op de foto gezet. In de avond zijn de egels het meest actief. De rest van de dag slapen ze.

Egeltjes zijn zich aan het voorbereiden op de winterslaap. Ze zijn op zoek naar een plekje om er de hele winter te kunnen slapen.

Het gaat niet zo goed met de egeltjes in Nederland. 

  

We kunnen de egels wel een beetje helpen;

 *Je kunt egels bijvoeren. Geef kattenvlees uit blik, kattenbrokken, meelwormen, gekookt ei en fruit. Geef water te drinken, nooit melk.
Als er in oktober al nachtvorst is, zullen veel eerstejaarsegels moeite hebben om voldoende vetreserves op te bouwen voor de winterslaap. Vooral voor hen is het erg aan te bevelen om ze bij te voeren. Zet het eten onder een omgekeerd kistje met een klein gat er in, zodat de katten er niet bij kunnen.
Egels die worden bijgevoerd gaan wel later in winterslaap. Dat is geen bezwaar voor egels.

*Veeg je gewoon al je blad in de hoek onder de struiken. Hierin kan de egel zelf een nest bouwen. Er zijn ook houten of rieten egelslaaphuisjes te maken en te koop. Ik weet niet in hoeverre egels hier echt in gaan overwinteren. 

Wie heeft wel eens egels in zo'n huisje gehad om te overwinteren? Ik heb al vaker overwogen ook zo'n mand in de voortuin te zetten, maar vraag me af of ze echt in zo'n huisje gaan overwinteren. Zeker met een bosje bij mij in de buurt. Aan de andere kant...Lopen er altijd honden los in dat bos. Die lopen niet in mijn voortuin.

*Verbrand nooit stapels takken die langere tijd liggen, zonder eerst te controleren of er egels onder zitten. 

* Gebruik egelvriendelijke slakkenbestrijders. Egels eten graag slakken, maar gaan dood als jij die slakken net gif hebt gegeven.

Welke egels hebben hulp nodig ?

-Een gewonde egel.

-Een egel die onrustig, vaak in rondjes blijft lopen, zowel overdag als 's nachts, omvalt of schudderig loopt.

-Een half verdronken egel.

-Een egel die suffig blijft zitten, ook als hij wordt aangeraakt.

-Een egel die gestrekt, met dichte ogen, blijft liggen. NB: al voelt hij koud aan, zolang hij slap is, behoeft hij niet dood te zijn.

-Een egel die in een net verstrikt is.

-Een egel die hoest of vieze ogen heeft.

-Een egel in een verstoord winternest, waarin hij niet meer kan blijven.

-Ook baby-egels hebben dringend hulp nodig als de moeder om de een of andere reden niet (meer) voor ze kan zorgen. Je moet er dan wel heel zeker van zijn dat de moeder ècht niet in de buurt is.

Bel voor hulp de egelopvang bij je in de buurt. Klik op de link om te kijken waar die bij  jou in de buurt zit.

Heb je nog aanvullende tips, dan hoor ik ze graag, dan zet ik ze er bij.