Posts tonen met het label Werk. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Werk. Alle posts tonen

17 september 2023

Belevenis ballonvaart!

Manlief bracht vroeger spullen van het bedrijf waar hij werkt naar de andere bedrijven. Helaas is dat werk uitbesteed aan een transportbedrijf, maar enkele van de contacten zijn nog steeds gebleven. Met een van hen heeft manlief wat meer een band. Zoals die persoon zegt; Echte vrienden zijn vrienden die vrienden blijven. 

We kregen een uitnodiging om mee te gaan met zijn luchtballon. Wat waren we daar blij mee! Het was van mij een al heel lang gekoesterde wens. Ik hoopte dit te gaan krijgen voor mijn 60e verjaardag. Nu krijgt manlief deze uitnodiging en mag ik ook mee! Er waren 8 passagiers aan boord, waarvan ook 2 collega's met hun vrouwen via het werk van manlief.

Het was tot op het laatst spannend of het door zou gaan. Na een weekje zomerse hitte in september was dinsdag de dag van het veranderende weer, met misschien zelfs wel onweer. 

Eerst koffie met Friese oranjekoek en de anderen een beetje leren kennen. Daarna een paar heerlijke broodjes, want ja, je kunt toch niet met lege maag de lucht in?

We zijn opgestegen in Grou in Friesland.

Zo aan het einde van de dag, als de zon al een beetje ondergaat, lichte bewolking, dan krijg je deze prachtige vergezichten!





Die serene rust en stilte die je ervaart in de ballon. Bijzonder. 
Je vaart met de wind mee, dus die voel je ook niet. Het lijkt windstil, maar is het niet. Anders kom je ook nergens met de ballon.
Collega's vroegen na afloop of ik het niet eng vond....Geen enkel moment! 

Het uur was veel te snel om en moesten we alweer landen. Ook die ging heel relaxed. Vlak voor de landing vaarden we heel dicht over een maisveld. Geen korrel geraakt. Direct erna geland. 

Na de landing eerst zo snel mogelijk opruimen en inladen; het regende een heel klein beetje en je wil de ballon toch zo droog mogelijk houden. 
 
Daarna Champagne! Dat hoort erbij. De piloot vertelde dat dit een gebruik is bij de landing. Omdat ik amper drink wilde ik eerst slechts een bodempje, maar kreeg later toch nog enkele slokken erbij. Was toch wel lekker. 
We krijgen nog een certificaat toegestuurd over onze luchtdoop en vluchtgegevens. 
Zo hebben we dan ook iets tastbaars als herinnering, naast de prachtige herinneringen in ons hart. Daar zullen we nog lang van nagenieten.


21 mei 2023

Ijsheiligen voorbij en kostenbesparend tuinieren.

Ijsheiligen zijn voorbij, dus alles kan de tuin in. 
Eerlijk gezegd hou ik me nooit aan ijsheiligen, maar ja ik wilde toch een passende en pakkende titel hebben boven dit stukje. Ik hou gewoon de weersverwachtingen in de gaten in mijn beoordeling of iets wel of niet de tuin in mag. Met al die klimaatveranderingen verandert het weer toch ook en zijn die klassieke ijsheiligen niet altijd meer van toepassing. Denk ik. Dit jaar was ik wel wat voorzichtiger met het buitenzetten van klein grut. Gewoon, omdat het ook kouder was. Vanuit de vensterbank heb ik eerst wat klein grut buiten gezet in het fietsenhok. We hebben ooit een extra afdakje gemaakt omdat we niet alle fietsen in de schuur kwijt konden. Nu staat er in dat fietsenhok nog maar 1 fiets. Vorig jaar hebben we het dakje vernieuwd en is er helderder golfplaat op gekomen. Nu lijkt het meer op een half open kas en doen de plantjes het er goed.

Enkele plantjes die nog erg klein zijn heb ik nog niet in de volle grond gezet. Eerst even verder aansterken en groter groeien. Zó heel klein zijn ze helemaal een gewilde prooi voor de slakken.

Ik heb enkele bijzondere plantjes gekregen van een collegavrijwilliger van mijn man uit de kerk en enkele plantjes en zakjes zaad van mijn zus. En ik heb weer enkele plantjes klaarstaan voor op mijn werk. Zo geven we aan elkaar door. 

Ook blijf ik het leuk vinden om ook kostenbesparend te experimenteren. Vandaag leg uit wat uit over Bieslook, Lenteui, Snoeptomaatjes en Basilicum.
 
 1 Snoeptomaatje uit de supermarkt

Ik heb de zaadjes uit een snoeptomaatje van de supermarkt gevist. Ietsjes afgespoeld en in een nat dubbelgevouwen keukenpapiertje in een plastic zakje 2 nachtjes laten broeien. Dat keukenpapiertje in stukjes geknipt, dus niet opnieuw opgegevouwen. Die stukjes met per stuk enkele zaadjes verdeeld over de pot.De plantjes komen op, dat is al een begin. Of er straks ook vrucht aan komt is afwachten, het kan natuurlijk een ras zijn dat het in de kassen wel goed doet, maar hier in de tuin niet. 

Basilicum uit de supermarkt

Voor een recept had zoon een keer basilicum nodig. Je kunt een pakje met wat takjes basilicum kopen of in een pot. Een pot gekocht. Dit kun je ook overhouden, maar daar moet je wel wat voor doen. De gekochte plant moet je bij de wortels in 2 of 3 stukken scheuren. Of misschien wel meer, ik heb het in 2 gescheurd. Dan moet je die stukken verpotten en aanvullen met potgrond. De plant geeft het snel aan als het te droog staat. Tijdens het verpotten waren wat takjes afgebroken. Die heb ik in een vaasje gezet om te wortelen. Om te wortelen moeten er wel 2 blaadjes afgehaald worden en die oogjes moeten onder water staan. 1 ervan staat nu net in de volle grond. De andere staat nog in het vaasje en poot ik donderdag op mijn werk. Zonet het ik er nog enkele takjes bij in gezet. Die staan nog niet op de foto.

Lente- of bosui uit de supermarkt

Die lange sprieten die je op de foto ziet zijn lente- of bosuitjes uit de supermarkt. Eerst hebben we gebruikt wat we nodig hadden en niet te ver doorgesneden tot aan de wortels. Zijn zo'n 6 cm bij de wortels vandaan gebleven en die stukjes in een glaasje water gezet. Toen de wortels aangesterkt waren en de lenteui weer begon te groeien heb ik ze in de tuin gezet. Nu kunnen we oogsten wanneer we t nodig hebben.

Zo als ik het net met de Basilicum beschreven heb, heb ik dat ooi ooi eens gedaan met Bieslook uit de supermarkt. Daarna nooit weer nieuwe hoeve kopen, want het komt steeds opnieuw op.Ik ben nu de bieslook aan het drogen zodat ik in de winter gedroogde Bieslook heb. Ik knip enkele sprietjes in kleine stukjes en leg ze op een rooster te drogen tussen 2 velletjes keukenpapier. Met enkele dagen is het al droog.

Gedroogde Bieslook uit eigen tuin

Ik heb je nog wel meer te vertellen over de tuin, maar we gaan zo naar de kleinkinderen (en hun papa en mama natuurlijk) en ik wil nog iets inpakken. Dat hou je dus nog tegoed.





15 mei 2023

Klusjesdag

Vandaag is echt een klusjesdag geweest. 
Na het ontbijtje eerst een telefoontje gepleegd. Dat was geen klusje, gewoon even bijkletsen met iemand. Daarna boodschappen gedaan; We grepen mis met de havermelk en waren de azijn vergeten. Ik gebruik vaak witte azijn als wasverzachter. Dit maakt de was toch maar mooi antistatisch en beperkt de kreukels. En het is eenheel stuk voordeliger dan de wasverzachters. Zelfs goeie aanbiedingen van wasverzachters kunnen hier niet tegenop. En nee, de was ruikt niet naar azijn. Echt niet! 
 
In de supermarkt zag ik een compleet maaltijd vers pakket. Meestal neem ik die niet mee, maar nu werd ik toch in de verleiding gebracht; datum voor morgen en alles zag er nog vers uit in t pakket. Vanavond eten we dus Mexiacaanse nachoschotel. Ik doe er denk ik toch nog wel het een en ander extra bij in. Er staat op voor 2-3 personen. Met 2 volwassen mannen erbij zal dit wat krapjes worden. Met en worteltje extra of een klein blikje kideybeans kom je n heel eind. Beetje sla erbij. Maar goed, daar begin is traks pas aan. 
 
Na de boodschappen achter de computer gekorpen om de betalingen te doen. Sinds een tijdje verwerk ik declaraties van gemeenteleden die binnenkomen bij de kerk. Gaat goed, kost soms wel erg veel tijd. Ik wil dat zorgvuldig doen en geen fouten maken. Sommige dingen zijn hierin voor mij nog vrij nieuw, dus is het soms even zoeken. Er is zeker nog geen sprake van routine.

Ik had ook de laptop aangezet om collega's op de afdelingen te laten weten dat de gym morgen niet doorgaat. Er was een dubbeling in de planning. Collega's waren heel verbaasd dat ik op mijn vrije dag aan t werk was. En dan zie je toch weer wat mailtjes voorbijkomen waar je dan ook gelijk maar even op reageert. Dan is dat maar gelijk verwerkt, anders zit t nog in je hoofd. Zo heb ik een andere collega gemaild over mijn uren. Het lijkt erop dat ik in april 41 vakantieuren heb opgemaakt, en geen 20,5. Dat scheelt nogal. Altijd goed om deze dingen zo af en toe na te kijken. Doe jij dat wel eens? Weet je hoe dat moet? Vraag het je collega anders om dat uit te leggen.

Vanmiddag wat strijkwerk weggewerkt.(En 2 paaseitjes, die heb ik hier nog steeds staan;-))
En ik heb hopelijk de oorzaak van de muffe geur in huis weggewerkt! Onderin de wasmachine zit een klepje. Daarachter zit een soort extra waterafvoer en filtertje.  Toen ik het witte dopje er af haalde wist ik gelijk dat ik goed zat!  Wat een stank! 

We hadden al een tijdje een muffe lucht in huis, maar konden niet achterhalen waarvandaan. Alle wastafel-afvoeren schoongemaakt, gezocht of er niet ergens een lekkage was, de wasmachine op 90 graden laten draaien, je kunt het zo gek niet bedenken. We begonnen ons al zorgen te maken of het niet ergens tussen de vloeren zou kunnen zitten. Het zwarte slangetje heb ik leeg laten lopen en daarna met een tang heel voorzichtig die draaiknop losgemaakt. Kwam er nog meer stinkend water uit. Ik weet nu wel weer dat ik dit lang geleden ook wel eens gedaan had. Doe jij dit wel eens? Achter klepjes kijken om te kijken wat er achter zit en of je daar iets mee moet? Ik ga dit nu wel ietsjes vaker doen! Had ons een hoop gedoe bespaard.

En zodra ik mijn blogje af heb wil ik er ook nog even voor gaan zitten om Mattheus hoofdstuk 10 en 11 te lezen. Waarschijnlijk gaan we die bespreken tijdens de huisgroepavond. Die huisgroepavonden hebben we 1x per 2 weken. Het is een klein groepje, de mannen zijn er in de meerderheid; Er zijn dus nog vrouwen welkom! (Mannen toch ook wel hoor)


08 augustus 2022

Welk herbruikbaar schrijfboekje gaat t worden?

Een tijdje terug heb ik van mijn werkgever een Bambook schrijfblokje gekregen.

Ik ben daar heel blij mee en gebruik 'm best veel. Heel makkelijk, iets opschrijven en als je het niet meer nodig hebt kun je het zó weer uitwissen. 
 
Nooit meer nieuwe papieren schrijfboekjes nodig!
 
Zit dan ook standaard in mijn tas, voor als ik even wat op wil schrijven. Eerlijk gezegd weet ik niet meer waaróm we 'm kregen. Maar een teken van waardering was het zeker!
 
Dit boekje is in maatje A6, een kwart typemachinevelletje. Ik ben nu op zoek naar een iets groter formaat, een half typemachinevelletje. Het zal ook voornamelijk voor op mijn werk zijn. 
 
Ik doe een poging om in dit stukje wat linkjes te delen, omdat je misschien niet eerder van deze herschrijfbare boekjes hebt gehoord. Dan kun je er makkelijk een kijkje gaan  nemen.
 
Dit gekregen boekje is van Bambook, dus daar ging ik het eerste kijken.
 
Als je op internet zoekt op herschrijfbaar boekje komen er meer merken in beeld. Zo zag ik ook een schrijfboek van Greenbook
Maar welke is nou het fijnste? Van Bambook weet ik uit ervaring dat het papier heel glad is, bijna plastic. 
Hoe is dat papier van Greenbook? 
Van Moyu lijkt het papier stroever. Daar hebben ze het over steenpapier. Is dat papier dan nog wel helder na 10x uitwissen?

Ik zie wel dat bij Greenbook je heel makkelijk de indeling van de bladen zelf kunt uitkiezen en later ook nog weer verplaatsen omdat het een ringbandsysteem is. Bij Moyu is het ook een ringbandsysteem maar niet met losse verplaatsbare bladen. Die verplaatsbare bladen lijken mij fijn, maar ook gelijk een belemmering, gaan ze nu niet heel erg snel weer los als ik het boek weer in mijn werktas frommel?

Er zijn zelfs agenda's van de verschillende merken die herbruikbaar zijn. Maar ik heb al wel bedacht dat ik het wel prettig vind om mijn oude agenda nog even te bewaren. Nou ja even, soms wel jaren. Dat kan denk ik niet als je een herbruikbare agenda gaat nemen. Dus een herbruikbare agenda wordt hem niet voor mij.

Alle drie de merken zijn aardig prijzig.  Ik wil niet alleen het millieu van de natuur een handje helpen, maar toch ook wel ook het milieu van mijn portemonee. Dus wil ik me goed orienteren voor ik zo'n aankoop doe. Ik ben er nog niet uit.
 
Daarom vraag ik jouw hulp. Heb jij ervaring met een van deze merken schrijfboek? Of ken je nog een ander merk? Hoe bevalt het jou? Wat vind jij er wel fijn of minder aan?
Kortom; Welk boek raad jij mij aan?


26 juli 2022

Droom wordt werkelijkheid.

Voor mijn werk hebben we in de Coronatijd een pakketje kaartjes gekregen om tijdens een online teamuitje iets mee te doen. Losse kaartjes met de meest gekke vragen. 

Ik gebruik dezelfde kaartjes nu wel eens op mijn werk als begeleidster dagbegleiding ouderenzorg. Dat levert regelmatig leuke gesprekken of losse opmerkingen op. Soms zelfs een beetje meer;

Een van de vragen is "Wat is je droom?" Soms krijg je een reactie van ach, wat heb je nog te dromen als je al 90+ bent? Een ander keer hoor je een wens. Soms is die makkelijker te vervullen als de spreker denkt. 
Een bezoekster vertelde graag weer eens echt te willen fietsen. Dat kon ze niet meer. Ze had nog wel een senioren driewielfiets geprobeerd, maar daarmee zat ze al te snel tegen de stoeprand aan. Voelde niet veilig. In het zorgcentrum hebben wij een duofiets staan voor algemeen gebruik. Maar dat vond ze maar een eng idee. Op zo'n vreemde fiets, met een wildvreemde (vrijwilliger) mee, neuh, hoeft niet.

Om een lang verhaal kort te maken; Ik besprak met de dochter deze wens en de mogelijkheden die wij hebben. Blijkt de dochter de fiets te kennen van haar eigen werk! Dus toen was de afspraak snel gemaakt en zaten moeder en dochter een weekje later op de duofiets. Samen op de fiets naar het dorp, langs huis en door de stad. Moeder vond het in het begin wat griezelig, maar gaande de rit kwam er meer een glimlach tevoorschijn. En hoe fijn is het om vertrouwd met je dochter op stap te kunnen die ook de fiets al kent. 




Hoe simpel een droomwens soms werkelijkheid gemaakt kan worden! En het blijft voorlopig mooi weer dus kan er nog veel gefietst worden.

Voor mezelf geeft dit mijn werk weer extra glans. Zonder moeilijke begrippen als familieparticipatieproject stappen moeder en dochter nu spontaan vaker samen op de fiets. Moeder heeft extra mogelijkheden voor dagbesteding, geniet, is buiten en met dochter op stap. En zij zijn niet meer de enigen die dit ondernemen.

24 juli 2022

Nieuwe sandalen. (Met voordeelcode voor jou)

Ze waren van binnen toch echt al een tijdje versleten, mijn oude vertrouwde Birkenstock sandalen. 

Mijn sandalen hebben dan ook heel wat kilometers afgelegd. Zowel op mijn werk als in mijn vrije tijd. Heerlijke sandalen! En nee, ik schrijf dit stukje niet om een of andere bonus op te strijken. Het is om te verellen hoe blij ik ben dat ik dit model opnieuw heb gevonden. Ik vertel je zo hoe. 
 
Ik kreeg altijd veel reacties op dit model veel omdat ze er net even anders uitzien als de gangbare modellen. En toch hebben ze alles van het merk in zich. 
Toen ze versleten raakten ben ik de stad in gegaan om op zoek te gaan naar nieuwe. Niet gevonden. Dit model niet. Toen online gaan kijken. Ook niet. Dan toch maar gaan voor een ander model? Had gekund. Ook bijna gedaan. Maar, ruim €100,- uitgeven voor een paar sandalen? Ook al zijn het Birkenstocks waar ik ongetwijfeld weer heel veel kilometers op zal lopen?Daar wilde ik eerst nog een nachtje over slapen.

Een paardagen later zei ik dat ik op zoek was naar vervanging van mijn oude sandalen, en dat ik eigenlijk hetzelfde model weer wilde. Mijn zoon hoorde dat en vroeg waar ik ze gekocht had. Tja, ergens online, maar had geen flauw idee meer waar dat was. Nou, zei hij, dan kijk je gewoon even in je email, misschien heb je nog ergens de bestelbevestiging van toen... Dat ik zelf niet zo slim was om daar aan te denken! 
De juiste email was toen snel gevonden. Da's wel een voordeel als je niet zo heul erg opruimerig bent, ook niet in je mails.
Toen hoefde ik niet meer te scrollen langs de afbeeldingen om daar het juiste model te vinden, maar kon ik gewoon gaan googlen op de modelnaam. Birkenstock Saragossa.

Ik zou ik niet zijn als ik dan niet even doorzoek om ze niet voor de volle prijs aan te schaffen....
En vond ze voordelig bij de...Niet lachen.....werkschoenenbaas en klompengigant. Bij de één krijg je er  ook nog eens 5 paar werksokken bij, bij de ander was de aanschafprijs nog iets lager. Ik ben gegaan voor de laagste aanschafprijs omdat ik al veel te veel sokken heb. Ehm...
Bij een online bestelling is het ook altijd even opletten hoe je zit met de verzendkosten. Het is niet overal gratis verzending. Er zijn bedrijven die de hoofdprijs vragen voor verzending. 
Alles een beetje naast elkaar gelegd ben ik er op uitgekomen om ze bij de klompengigant te bestellen. 
Inclusief verzending heb ik er €62,90 voor betaald. Klinkt misschien niet zo deftig als bij Birkenstock zelf of bij een trendy modebedrijf, maar dan betaal je ook om bij een trendy modebedrijf te bestellen. En de sandalen die ik morgen naar mijn werk aantrek zijn precies hetzelfde.  Ik denk dat ze bij deze bedrijven verkocht worden omdat ze ook een speciale zool hebben; slijtvast en olie en vetbestendig. De zool is dan ook niet versleten. 

Waarom ik je dit allemaal vertel? Omdat er regelmatig naar gevraagd werd op dagen dat ik ze droeg; waar heb je ze vandaan? Ik vind ze ook leuk. Vaak was mijn antwoord dan geen idee. Vandaag weet ik het dus wel. En mocht je ze ook willen bestellen, heb ik nog wat leuks voor je. 
Er zat een waardebon bij met een kortingscode. Dus als je bestelt bij de klompengigant.nl kun je de volgende kortingscode invoeren; anydaywebshopskorting10%  Hiermee heb jij ze dan nog een tikkie voordeliger.
En nogmaals, dit is geen betaalde reclame. Ik krijg er niks voor.
Gewoon blij met m'n nieuwe sandalen en als jij ze ook wil, wil ik je dat voordeeltje bieden. 
 
De oudjes en mijn nieuwe.



03 april 2022

Weekendrust

Na een weekje ziek thuis ben ik hard toe aan; weekendrust. 
Dat is maar gekheid natuurlijk. Maar ik geef gelijk toe dat ik het wel heel lekker vind dat er nog een weekend achteraan komt en voor mijzelf ook nog een maandag waarop ik nog niet naar mijn werk hoef. Nog even verder herstellen van corona. Niet dat ik geen zin heb om weer te beginnen. 
Integendeel! 
Dinsdag weer gym geven op de afdeling, donderdag zien hoe het met die mevrouw is die net voor mij uit uit ziek was. Eindelijk de paaskrans maken waarvoor ik al spullen had gekocht.

Wel een gek idee, dinsdag met t geven van de gym gelijk weer regelen hoe mijn vervanging een week later vorm kan krijgen, want  dan heb ik een week vakantie. De donderdag en vrijdag waren al wel geregeld, de dinsdag had ik ook geregeld willen hebben, maar dat is nog niet gelukt. Dat dit nog steeds niet geregeld is geeft wel een onrustig gevoel, waar ik nu niets mee kan. 
 
Manlief had zijn weekendrust wel heel hard nodig. Hij heeft flink last van zijn rug. De weekendrust en ochtendwandeling doet hem wel goed, maar het is nog niet over. 
Vorig jaar hadden we zijn werkgever gevraagd om deelname aan het generatiepact voor werkers in de metaal. Dat houdt in dat je als 60+ medewerker 80% werkt, met behoudt van 90% inkomen en 100% pensioenopbouw. Zijn werkgever stond er op zich wel achter, maar wilde even afwachten op de nieuwe CAO Metaal. Daar is al ruim een half jaar het wachten op. Best jammer. Zeker omdat het er op lijkt dat het generatiepact qua inhoud niet zal veranderen, alleen het récht erop. In de vorige CAO had je er als 60+ recht op, nu lijkt het erop dat het straks met wedezijds goedvinden moet gaan gebeuren. 
Dus nu werkt manlief nog steeds fulltime. 
 
Met die hoge energiekosten van nu is dat ook weer niet zo heel verkeerd.
Begin januari betaalden we nog 139,- per maand. In het rijtje rechts zie je dat ik er eerst nog wat van terugkreeg ook. Daarna werd het al snel duurder. Nu 353,- per maand! Da's 2,5 x duurder! Gelukkig is het inmiddels april en is de benzineprijs weer wat omlaag gegaan.

 

12 december 2021

Kerstsfeer in huis.

 

Het huis komt zo langzamerhand meer en meer in Kerst-sfeer. 

De Guirlandes met lichtjes liggen met brandende lampjes in de vensterbank bij het voorraam en achterraam, de boom is opgezet en hier en daar hangen wat kerstdecoraties. Ziet er gezellig zo uit met al die lampjes. Ledlampjes inmiddels. Eerst had ik van die traditionele kaarslampjes, maar naar verhouding verbruikten die toch wel erg veel stroom. Met ronduit de meeste spullen vervang ik alleen als er iets kapot is, maar hier heb ik er toch maar niet op gewacht. Ze zijn vorig jaar naar de kringloop gegaan.

Wel wil ik even terug naar de winkel, ik heb 2 snoeren lampjes die net een tikkeltje verschillen waardoor de onderste helft van de boom feller schijnt als de bovenste helft. Niet echt mooi. 

We hebben niet eens zo heel veel kerstversiering opgehangen, toch is het sfeertje al aardig binnengedruppeld. Er zit nog wel wat kerstversiering  in de dozen op zolder. Misschien haal ik er later nog wat uit, of laat ik dit dit jaar in de dozen zitten. Toch denk ik dat ik  ook nog wil kijken naar wat kransen en groene guirlandes, met of zonder lichtjes. Al zag ik in veel winkels lege schappen. Moeten we echt al ver vóór Sinterklaas al de kerstspullen kopen om niet mis te grijpen?

De eerste kerstkaartjes hebben we vanmiddag zitten schrijven. Dat is altijd weer een hele, maar wel leuke klus. Wie krijgt welk kaartje? We proberen altijd om een kaartje te vinden passend bij de ontvanger. Wat schrijven we er bij op het kaartje? Brengen we sommige kaartjes zelf rond? De postzegels zijn dit jaar al €0,91 per stuk! Soms duurder dan het kaartje op zich. We hebben ook al een paar kaartjes gekregen.
De grote stapel kaarten zal nog komen. Altijd weer leuk om kaartjes te krijgen.

Beide mannen in huis verzorgen het Kerstmenu van de 1e Kerstdag. Ik hoef alleen maar te zorgen dat hun boodschappenlijstje in huis komt. Dat is ook nog een heel gepuzzel. Bij de ene winkel betaal je de hoofdprijs, bij de ander is het soms wel voor de helft. Gisteravond waren we bij vrienden en vertelden we dat we aardig weten hoe om te gaan met het dieet van manlief. Maar hij t toch vervelend vind dat hij straks zijn zo geliefde Kerststol en oliebollen niet kan eten. Zie ik net in de folder dat de Aldi Vegan Kerststol heeft. Yess! Ik hoop dat die er dinsdagmiddag nog zijn, dan ga ik die halen. Dat vegan spul is over het algemeen goed te eten. Moet het wel lijken op onze vertrouwde kost. ;-)
 
Voor komende weken hebben we nog geen concrete plannen voor uitstapjes, vrienden of familiebezoek. Het loopt ook geen storm met het maken van afspraken. 
De kerstnachtdienst gaat ook dit jaar online vanuit de gezamenlijke kerken uit de stad. Op 1e Kerstdag zijn er 2 diensten omdat we anders geen ruimte hebben in de kerk met die 1,5 meter maatregel. Mijn man moet bij die 1e dienst aanwezig zijn als zaaldienst, een soort van kosterdienst.
Dat we niet zo veel inplannen komt denk ook doordat ik vrij veel moet werken, ivm het veranderen van mijn werk. In uren zal het misschien niet eens echt meer uren zijn, maar door de verandering moet ik t één afronden en het ander oppakken. Tijdens de kerstdagen ben ik vrij, ik werk op oudjaarsavond. We gaan dan een gezellige oudejaarsavond voor de bewoners bieden in het grand café van het verzorgingshuis. (Mits een Coronauitbraak geen roet in het eten gooit)  
Manlief is 2 weken vrij vanaf het kerstweekend. Lekker relaxen.
 
We gaan ook geen grote gezamenlijke familiebijeenkomsten plannen nu je maar 4 volwassen gasten per dag mag ontvangen.
Wat we niet plannen kan best nog wel gaan gebeuren hoor. Doordat we niet alles volplannen hebben we nog ruimte voor onverwachte dingen. Ook prettig, ruimte voor het onverwachte.

Hoe gaan voor jou de feestdagen er uit zien? Heb jij al vaste plannen? Weet jij al wie er bij je komen, of waar je naar toe gaat? Weet jij al wat je gaat eten? Aantrekt?




13 augustus 2021

Noem me gerust een onregelmatige blogger

Zo lees je wel 3x in de week iets van me, en zo wel 3 maanden bijna niets. 
En dat is niet omdat ik niets te delen heb, integendeel. Maar ik kom er veel minder aan toe. Ik moet toch maar eens gaan kijken waar 'm dat in zit. 
 
Het kan zijn dat ik andere prioriteiten ben gaan stellen aan mijn vrije tijdsbesteding. 
Mijn tijd is afgelopen tijd ook wel wat opgeslokt door allerlei die ook moesten gebeuren, zo hebben we mijn schoonmoeder verhuisd, zijn we druk met het uitzoeken wat te doen met de hypotheek en hebben we de rolgordijnen opgehangen.
Ik ben meer gaan werken waardoor ik ook wat minder vrije tijd over hou. En in mijn werk zijn er weer heel veel veranderingen. Houdt het nou nooit eens op? Gewoon even in rustig vaarwater, mag dat ook?

Of is er gewoon meer vrije tijd weggelekt? Dat is een "deftig" begrip voor  mijn tijd verlummeld hebben. 
Nou is terugkijken op iets wat je toch niet kunt terughalen (tijd) niet erg zinnig. Het is dan beter om te kijken hoe ik tijd wil gaan gebruiken, en dan wetende dat ontspannend lummelen ook zinvol is. 

Augustus is al weer volop bezig. 
Voor komende maand staat er weer van alles in de planning. 
Een kleinzoon die 5 wordt. Wat zullen we hem gaan geven? Eigenlijk wil ik geen extra vulling geven in de grote verzamelbak van een bekend merk speelgoed. Maar ja, wat dan wel?
Er zijn 4 (!) collega's die eind augustus of in september afscheid gaan nemen. Daarvoor moet ook nog van alles geregeld en gemaakt worden.
Eind van de maand weer naar de cardioloog voor een periodieke controle. 
De planten en de post van de buren verzorgen. Die zijn 'n maandje weg.
 
En tussendoor hoop ik wat meer te gaan genieten van een stralend zonnetje... Als die er is. Nu is die er maar af en toe, tussen de hoosbuien door. De moestuin is dit jaar dan ook geen succesverhaal. 
We hebben er inmiddels een keertje bietjes van gegeten en er staat nog t een en ander. Veel is geroofd door de slakken. 

Vorige week wel de rode besjes geoogst.
 
 
Zo af en toe sta ik genietend te kijken naar de ene appel en perenboom die vrucht geven. Misschien maar 5 appels en 6 peren dit jaar, zo langzamerhand wordt die oogst een beetje groter. Die andere appelboom doet nog steeds niets anders dan blad geven. Daarvan komt dus nog steeds geen oogst.
 
Ik heb nog geen lekkere recepten voorbij zien komen met appelboomblad ;-)


13 mei 2021

Zoethouden of zingeving bieden

Soms is het een beetje worstelen hoe je je stukje een pakkende kop geeft die de inhoud ervan goed weergeeft. Of een die jou uitnodigt om meer te willen lezen. Ik vroeg me af of er nou wel of geen vraagteken achter mijn kopje moest. 

Voor mij is het echter geen vraag als ik de keuze heb tussen zoethouden of echte zingeving bieden. 

zingeving is de behoefte dat wat we doen in het leven een waarde heeft. Dat dat wat je doet ook een betekenis heeft. Vaak refereren wij activiteitenbegeleiders aan de goede dingen die mensen al in hun leven gedaan hebben en proberen we al pratend dit boven tafel te krijgen. Dit levert naast mooie gesprekken ook vaak warme herinneringen en een goed gevoel op bij de bewoners.

Je wil toch niet zoetgehouden worden. 
Ook niet als je door dementie intussen achter beschermende / gesloten deuren moet wonen. Natuurlijk, een kruiswoordpuzzel maken, kleuren, kan een leuk en ontspannend tijdverdrijf zijn. Samen koffie drinken of naar Andre Rieu kijken kan heel gezellig zijn. Natuurlijk is het een klein feestje als je een prijs wint bij de bingo. Allemaal activiteiten die ik ook organiseer en verzorg.

Maar je wil je niet afgeschreven of oud voelen. Je wil van betekenis zijn. Iets doen om te hélpen. Dat was toen, en dat is vandaag ook.
De dames van de afdeling waar ik werk wilden dat ook. 
Hélpen. 
Iets doen waar je een ander gelukkig mee maakt en dankbaar voor is. 
Dat gaat ze lukken!

Inmiddels is er een grote zak vol lapjes gebreid waar dekentjes van gemaakt worden. De dames van de afdeling breien de lapjes. Na een oproepje op facebook zijn er ook dames gevonden die willen helpen deze lapjes aan elkaar te haken tot een babydekentje. Het eerste dekentje heb ik zelf even in elkaar gehaakt. De breiende dames wilden onderhand wel eens zien waar ze nou voor bezig waren. Dan moet je dit niet te lang laten liggen. 

Op andere afdelingen zijn enkele dames die het fijn vinden om lekker weg te kruipen en zo wat te dommelen onder een dekentje. Ik stelde voor om ook een dekentje te maken voor op de afdelingen. Je had hun verontwaardiging moeten horen; "Niks daarvan! Dit moeten dekentjes worden voor moeders van babytjes die niets anders hebben. Dan krijgen ze ons dekentje mee als ze weer naar huis gaan vanuit het ziekenhuis. Voor iets anders breien we niet! Wij hebben hier dekens zat."

Ik vind het zó mooi om op deze manier mee te werken aan hun gevoel van zingeving; Wat ik nu doe doet ertoe! Ik zie ze groeien in hun eigenwaarde. 



17 april 2021

Twaalf en 'n half jaar getrouwd!

Alsof het gisteren was.
Onze trouwdag. 

En die is toch al 12,5 jaar geleden. Reden voor een feestje. 
Alleen echt groots feesten zit er niet bij in deze coronatijd. Een jubileum vieren gaat ons ook niet om het feesten.
Het is een dag om eens terug te kijken. Ervan te genieten. Als we terugkijken overvalt me vooral een gevoel van dankbaarheid. Dank dat wij aan elkaar gegeven zijn. Dank dat God ons bij elkaar heeft gebracht. Want zo zien we het echt. Dat zagen we toen we elkaar leerden kennen, toen we trouwden, tijdens de orkanen waar we met het gezin doorheen gegaan zijn en nu we samen genieten in rustiger vaarwater.

16 april waren we 12,5 jaar getrouwd. We hadden graag al deze week vakantie gehad, maar dat is niet gelukt. Met een 12,5 jarig huwelijksjubileum hebben we beiden geen recht op bijzonder verlof volgens de CAO's. Ook een gewoon verlof lukte niet op het werk van manlief. Hij moest zijn eerste week weer inleveren; omstandigheden op het werk. Deze week werd het dus een gewone volle week werken en een verhuizing van schoonmoeder. Ze is vorige week verhuisd naar een kleinere aanleunwoning. Op je 83e heb je wel wat hulp nodig van je kinderen. Het heeft wel wat moeite en tranen gekost, maar ze geeft nu aan dat het nieuwe plekje inmiddels aanvoelt als een warme jas. Dat geeft wel een goed gevoel. 
 
Vrijdag was het onze dag. Allebei zijn we gewoon aan ons werk gegaan. Wat is het dan een leuke verrassing als je thuiskomt van je werk en je ziet dit moois op tafel staan.
 
Cadeautjes van familie. Extra leuk omdat ik dit helemaal niet had verwacht! Gaf me echt een feestelijk gevoel. 
Vandaag hadden we de eerste visite om het toch een beetje te vieren samen. Morgen komen weer andere kinderen. We hadden felicitaties via de social media kanalen. Zo alles bij elkaar toch een beetje een feestje. 

Volgende week gaat het vieren nog even door en gaan we er een midweekje tussenuit naar Kamperland in Zeeland. We hebben een comforthuisje gehuurd met sauna in huis. Extra verwennerij, nu er op het park en in het land nog niets open is. Nou ja, niets... De natuur is altijd open. 
Strand, zee. Wij vermaken ons wel. Een thermoskan mee voor koffie onderweg. Die Corona lockdown maakt van iedereen haast vanzelf consuminderaars.

Achteraf gezien wel fijn dat we vorige week geen vrij konden krijgen, het was maar wat koud en vervelend weer iedere dag. Geen weer voor fietstochtjes door bos en hei.
Komende week zijn de weersvooruitzichten veel gunstiger en warmer!
En de ingeleverde vorige week gaan we later in de zomer alsnog vieren.


13 februari 2021

Weer een haakwerkje af!

Er is weer een haakwerkje af!

Nou heb ik deze niet helemáál zelf gemaakt. Een vriendin  was er al mee begonnen maar kon niet goed tegen de gebruikte wol. Acryl met een zilverdraadje erin. Dus mocht ik 'm afmaken en aan iemand geven of gebruiken op de afdelingen. De omslagdoek is bij een oudere dame terechtgekomen die er heel blij mee is. 
 
Het is soms erg prettig om als een bewoner het koud heeft haar gewoon even een omslagdoek om te doen. Veel prettiger als het gehannes met een vest waar je moet hannesen en wurmen om de armen in de mouwen te krijgen. Helemaal als de dame in een rolstoel zit. Als ze er aan toe komt nog een paar omslagdoeken te haken. Zij vindt het leuk om ze te maken en zo heeft haar werk een goede bestemming.

Ik had van haar al eerder een hele partij bollen wol en andere spullen gekregen om voor mijn werk of voor mezelf te gebruiken, of om aan anderen door te geven. Zij ruimde het op. 
Veel wol ligt nu op de afdelingen waar bewoners lapjes van breien om er dekentjes van te haken. Bewoners wisten mij te vertellen dat hiervan dekentjes werden gemaakt die ze aan de moeders meegeven die zelf helemaal niks hebben voor dat babytje. Dáár wilden ze wel voor breien. Nu zoek ik nog iemand die deze lapjes aan elkaar kan en wil haken of naaien. De dame die het eerst deed kan dit niet meer. Dus als je wilt helpen dan hoor ik het graag.
 
Thuis ben ik inmiddels met een ander projectje begonnen.


Enig idee wat dit gaat worden?
Vertel ik nu nog niet. Dit wordt een combinatie van haken en breien. Hier heb ik geen patroon van, ik doe dit naar eigen inzicht vanaf een plaatje en een zelf getekend voorbeeld.
Ik laat het je wel zien zo gauw het af is.

17 december 2020

Thuisqarantaine, thuisisolatie. Niet geweten dat er verschil tussen zat, tot deze week.

Op zaterdag 12 december kreeg manlief van een collega een telefoontje dat een andere collega Corona heeft. Collega's hebben onderling dagelijks koffiemomenten samen en liften ook met elkaar mee naar de andere locatie. Manlief was in de week ervoor wat verkouden geworden, dus heeft zich gelijk aangemeld voor een test. Een uurtje later kon hij al getest worden! 
Omdat manlief getest is heb ik contact gezocht met mijn collega's om te kijken of zij voor de zekerheid de zondagdienst over konden nemen. Dit was niet gelukt. Dan sta je toch voor een dilemma; moet, kan, ik op eigen houtje besluiten dan maar niet te gaan en geen dagbegeleiding te bieden voor bewoners? Man is wel getest, maar nog niet positief bevonden. Ik ben ben toch maar gaan werken, met nog meer extra aandacht voor de hygiene en preventie.

Maandagmorgen kreeg hij de uitslag; positief. Dat was schrikken! Nu zit het hele gezin (we zijn met z'n drieën) in thuisquarantaine; We kunnen niet naar buiten, werk of studie. 

Manlief moest toch ondanks thuisquarantaine smiddags toch naar het ziekenhuis voor een echo. Heeft een trombosebeen door corona. Corona kan ook stollingsproblemen veroorzaken. Nu ik dit schrijf gaat het vrij goed met hem. Weinig typische coronaklachten, alleen nog wel pijn in zijn been.

GGD legde uit dat manlief ook thuis in isolatie moet; Waar mogelijk een eigen slaapkamer, wc en badkamer. Dat kan. Ik slaap nu op zolder. Wij moeten dus onderling in huis letterlijk afstand houden van elkaar, deurklinken en lichtknoppen ontsmetten, dat noemen ze dus thuisisolatie.

Zoon heeft minder nabij contact gehad met manlief, dus we verwachten dat hij wel coronavrij zal blijven. Zelf kreeg ik op maandag klachten, hoesten, moe en soms 's avonds wat lichte verhoging. Hierdoor heb ik niet meer op de 5e dag gewacht en me dinsdag laten testen. De uitslag van dinsdag is dat ik op de 15e negatief testte. Een hele geruststelling voor de groep waar ik op zondag heb gewerkt! Maar.... Die hoest? Zaterdag laat ik me opnieuw testen en hoop dan nog in het weekend de bevestiging te krijgen dat er écht niks aan de hand is. 

Ik hoop echt dat volgende week alles weer gewoon is. Gewoon weten waar je aan toe bent, weten of je wat kunt betekenen voor de bewoners en je collega's. Gewoon echt er zijn op mijn werk of gewoon echt vrij zijn. Thuiszitten met een hoestje en besmette partner en niet echt wat kunnen doen, voelt toch ongemakkelijk. 
(En dan heb ik t nog niet gehad over hoe we deze uren straks verrekenen. )
 



30 november 2020

Krijgen om door te geven

 Ik heb weer wat gekregen om door te geven. Doe ik graag!

Een vuilniszak vol met bolletjes wol. 
Ideaal voor allebei de plekken waar ik werk. Het zat eerst in  een vuilniszak, maar na de eerste selectie heb ik het overgedaan in verschillende andere tassen. De grootste tas zet ik op een locatie neer waar we een hele mooie plek hebben voor verschillende bolletjes wol. Vanuit verschillende kanten kan men dan de bolletjes gaan gebruiken. Zo zijn er bewoners die de wol gebruiken om lapjes te breien voor dekentjes. Een ander haakt de lapjes dan weer aan elkaar. Ook wordt er wel eens een greep uit gedaan door vrijwilligers voor andere creatieve activiteiten. En zo kunnen we ook alvast een beetje wol sparen voor als straks de wekelijkse vrijdagmiddag breigroep weer binnen mag komen. Door Corona kan dat nog steeds niet. 
En heb ik over een paar weken voor mezelf een bolletje nodig, dan vis ik die er met een gerust hart weer tussenuit om dan weer mee naar huis te nemen.  Er zit ook wat hele dunne glanskatoen tussen. Misschien ga ik die er tussenuit halen om er hele fijne kerst versierinkjes van te haken voor in de kerstboom. Mag ik wel gaan opschieten met het haken ervan.

Een kleinere tas geef ik weg aan een dame van 83 jaar die nog maar weinig de deur uitkomt. Zij gaat er poppenkleertjes van breien.  Ze breit die kleertjes voor poppen van eigen en andermans (achter-)kleinkinderen. Ze haalt hier veel voldoening uit en vult zo haar dagen. Zeker nu de winterkou er ook aankomt. 
Misschien weet ze de verschillende bolletjes wol wel zo te combineren dat ze er ook babykleertjes van gaat maken.  
 
Toch fijn als mensen je weten te vinden om deze acties te kunnen doen. 
 
 

26 november 2020

Complimentjes op een briefje.

 

Van onze werkgever heeft elk team een zakje complimentjes gekregen. Om er elke dag een complimentje uit te nemen, samen te lezen en van te genieten. Een leuk gebaar. 

Op verschillende afdelingen heb ik al hele prikborden vòl met briefjes voorbij zien komen. Zo leuk om te zien hoe verschillend collega's er mee om gaan. 
 
In de teams waar ik werk zijn we van die nuchtere types. Om  heel eerlijk te zijn, zijn de briefjes zijn nog eens niet allemaal uitgepakt. Het lezen van de briefjes was voor mij en mijn collega's geen echt complimentje, meer een gewoon papiertje. Want wat is een zinnetje op papier als de schrijver ervan jou niet eens kent?
 
Enkele dagen geleden pakte ik mijn eerste briefje er uit. Haalde er een briefje uit en las 'm voor.
Maar als je nog voordat je zelf kunt reageren een bewoner hartgrondig zegt; Ja dat is zo! Dat doe je! .... Ja dán krijg je een complimentje. Wat zeg ik? Compliment! 
Dat zijn de échte. 
Blij mee, en met 'n dankbaar gevoel aanvaard.

En zo doen die briefjes ook in onze teams toch nog waar ze voor zijn gemaakt. 
Een compliment aanbieden.

 


10 november 2020

Corona. De besmettingscijfers dalen. Is dat zo?

Sinds enkele dagen dalen de besmettingscijfers spec-ta-cu-lair! Krantenkoppen buitelen over elkaar heen om ons dat te laten weten.

Is dat wel zo?
Eind oktober hadden we over de 10.000 besmettingen per dag. Daar schrokken we met z'n allen best wel van. Maatregelen werden eerst niet verscherpt, toen weer wel. Voor 2 weken. 
En nu?
 
Volgend de krantenkoppen dalen de cijfers! 
Dat geeft hoop. 
Als je niet verder leest.
Wie wel verder leest en even mee rekent kan toch wel wat aan het twijfelen gebracht worden. Reken maar even met me mee. Eind oktober, da's 2 weken geleden. Toen hadden we ruim 10.000 besmettingen per dag. Op 6 november nog bijna 7000. Pas verderop in het artikel lees je dat er eind oktober bijna 77.000 tests méér gedaan zijn in die week dan in de week van 6 november.
Tja, met minder  GGD-testen heb je ook minder besmettingen. 
 
Misschien wordt er nog wel evenveel getest en zitten er toch veel mensen thuis, maar de uitslagen van de commerciële testen worden niet meegenomen in de tellingscijfers van de GGD.

Werkgevers zijn wel enthousiast over de sneltestmethodes, omdat werknemers minder lang in afwachting zijn. Een werknemer één dag thuis is duurder dan de kosten voor een commerciële sneltest. Soms duurde het even voor je terechtkon in een teststraat. Daarna kon het wel dagenlang duren voor je de uitslag hebt. 
Vroeger, das pas vorig jaar, ging je met keelpijn of een hoestje gewoon werken. Nu niet. 
Voor jezelf, je naaste of voor je werk laat je je toch testen. De meesten dan. 
 
Ik heb me ook een keer moeten laten testen. Dat deed ik, met het oog op snelheid, via mijn werkgever. Die had hiervoor een eigen teststraat ingericht. Kun je op afspraak van 8.00- 9.00 uur terecht. Dan vaak de volgende dag de uitslag. Via je manager. Schijnt dat ook weer niet te mogen, met het oog op de privacywet. Ik heb het goed gevonden, anders had ik op de GGD moeten wachten. We zijn niet verplicht ons via de werkgever te laten testen. Al vraag ik me als schrijvend af hoe de werkgever het zou vinden als ik toch liever naar de GGD gegaan zou zijn. Dat zou langer duren.

Heb jij al eens een coronatest gehad? Ik hoop dat er niks aan de hand was! 
Maak jij je zorgen om de mensen om je heen?
Maak jij je zorgen om de cijfers?

21 juli 2020

Zo iets simpels als bloemen plukken kan zo heel bijzonder zijn.

Gisteren heb ik bloemen geplukt. Samen met iemand anders.
Bij ons in de stad heeft de gemeente op sommige locaties bloemen ingezaaid als korenbloemen, klaprozen, witte en gele die ik niet bij naam ken. Een van die plekken is vlak bij het verzorgingshuis waar ik werk. Onderweg kom ik ze tegen en mag ik er al van genieten.

Ik heb geen idee of we zo af en toe een bosje mogen plukken, maar ik doe het wel. En ik blijf het ook doen.

Ik heb al eens samen met een bewoonster korenbloemen mogen plukken. Mw  zag korenbloemen op mijn t shirt en gaf aan dat ze korenbloemen zo mooi vond. Gelukkig stonden die op dat moment net in bloei, dus zijn we de eerstvolgende dag naar de bloemen toe gegaan. Wat is het mooi om mw dan even in het zonnetje te zetten en wel zó dat ze mij kan zien plukken. Elke bloem die ik pluk geef ik aan haar en wordt met heel veel liefde en zorg aangepakt. Terug op de afdeling gaan we de bloemen aan haar tafeltje in het water zetten. Er zijn er zoveel dat we meerdere vaasjes kunnen vullen. Zo kunnen anderen er ook van genieten die wat verder weg zitten. Door Corona zitten bewoners nu verder van elkaar af, verdeeld over verschillende tafels.

Gisteren heb ik iemand van een andere afdeling mee naar buiten en naar deze bloemen kunnen nemen. Een vrouw die nu wat lijkt te somberen op haar kamer. Ze komt nog maar weinig uit haar ligstoel. Ik ken mw van haar verhalen over het ommetje met haar herdershond. Ook 's avonds laat. Ze was nooit bang, want ze had haar hond bij zich. Mw leeft helemaal op als ze bij dieren of natuur is. Zo ook gisteren. Mw geeft nu veel pijnen aan op verschillende plekken. Toen ik op haar kamer kwam verwachtte ik niet dat ze maar enig animo zou hebben om mee te gaan. Ik stelde voor om even naar buiten te gaan en gelijk ging haar deken opzij om mee te gaan. Al in de lift kikkerde mw steeds meer op.
Buiten benoemden we beiden wat we zagen onderweg; gele bloemetjes, volle hortentia's...
Bij het plukveldje zette ik ook deze dame in het zonnetje en wel zo dat ze me kon zien plukken. Zelf plukken lukte niet. Elke bloem werd gekoesterd, geroken en zorgvuldig geschikt. Mw gaat helemaal op in haar bos bloemen.

Weer terug op de afdeling gaan we in de huiskamer zitten op een plaats waar anderen mee kunnen kijken naar het schikken in de vaas. Dit doen we met zorg een aandacht. Een vaas voor haar eigen kamer en een voor in de huiskamertafel waar ze nu aan zit. Mw blijft nu ook gelijk aan deze tafel zitten en het komt niet in haar op om weer terug te willen naar haar eigen kamer.
Ik heb mw niet over pijn gehoord.

Dit zijn zo enkele van de momenten dat ik dankbaar ben dat ik dit werk mag doen. Wat kost dit nu daadwerkelijk in tijd? Het is zó kostbaar voor deze dames.
Om dit bij hen te zien doet mij ook goed.
(Naast dat het kleine meisje ook in mijzelf boven komt tijdens het plukken.)

12 april 2020

Pasen

Pasen 2020.
Dat hadden we ons toch heel anders voorgesteld toen we elkaar gelukkig nieuwjaar wensten op 1 januari.
En toch is Pasen in zijn essentie, zijn betekenis, niets veranderd.

(Plaatje is me toegestuurd, weet niet of hier copyright op zit)

De manier waarop wij en wereldwijd  het dit jaar vieren wel.
Niet even echt bij pa langs, of bij schoonmoeder. Alleen maar contact via telefoontjes, bloemetjes via de bloemist, of kaartjes sturen.
Zodra het weer warmer wordt willen we dat toch anders aanpakken. Schoonmoeder woont op begane grond, dus dan nemen we kuipstoeltjes mee en een thermoskan koffie en gaan we in het gras zitten. Schoonmoeder blijft op haar balkonnetje. Die is op begane grond, dus kunnen we elkaar toch in de ogen kijken.
Met m'n pa is het een ander verhaal, die woont in zijn flat op de 1e etage. Het is een regulier flatgebouw, dus niet speciaal voor ouderen. Wie lopen er allemaal in en uit?
Dan maar ergens afspreken bij een bankje in de buurt of zo. Bij hem op bezoek lijkt mij niet slim. In oktober hoopt hij 80 te worden, is een risicogroep. (Wij zelf ook) Al is het natuurlijk wel zo dat ik mede door mijn werk nu ook bijna nergens meer kom, dus het risico dat ik hem besmet lijkt me niet zo heel groot. Maar ik ga hiervoor wel naar een flatgebouw in een andere plaats. Ik ga ook dan ook echt zijn huis in.
Als ik het zo opschrijf lijkt het zo overdreven...Maar we zullen elkaar maar besmetten...Of daarna de ouderen op mijn werk...Je kunt elkaar toch in gevaar brengen. Wat is wijsheid?

Vanmorgen, 1e Paasdag, heb ik met de collega's van welzijn gewerkt  op de afdelingen in het zorgcentrum . Een Paasontbijtje gebracht. Tafels gedekt. Met mooie placemats en bijbehorende servetten, Veluws pikhaantje, (zoet broodje), verse bolletjes, sapje, gekookt eitje, boekje voor de Paasuitzending.


Een actieve creatieve vrijwilligster heeft mandjes gehaakt voor alle 80 bewoners! Een mandje voor het gekookte eitje. Zó lief!
Echt met zorg en aandacht gemaakt. Dank je wel E! Jammer dat je het zelf niet kon zien, maar je eiermandjes zijn met heel veel enthousiasme ontvangen!
(Even om te voorkomen dat we hierop reacties krijgen, we hadden de mandjes ruim van tevoren al in huis, dus eventuele virussen op de mandjes hadden alle tijd om dood te gaan in de plastic tas ;-)  )


Bij één van de afdelingen voor mensen met dementie ben ik wat langer gebleven om te helpen bij het delen en kleinsnijden van de broodjes, en een broodje met de bewoners mee te eten met een bakje koffie. Ik vond het dan ook heel jammer om te merken dat de verzorgenden dan toch met elkaar in een andere ruimte gaan zitten om hun broodje en eitje op te gaan eten. Ik heb wel  gezegd dat ik dat ongezellig vond, maar ja, ik kan in een ander team niet zomaar mijn idee doordrukken. Zeker als je met een groep kleinschalig wonen werkt, zou ik toch verwachten dat de verzorgenden er dan bij aanschuiven. Jammer, ze missen een grandioze contactkans. Zij niet alleen, ook de bewoners.

Later, toen ik deze bewoners vertelde dat ik naar huis ging en volgende week weer terug zou komen zei 1 bewoner dat hij er dan waarschijnlijk niet zou zijn. Op mijn "hoezo dan" gaf hij aan dan misschien in Amerika te zijn. Hij gaat er evangeliseren.
Hier hebben we even over doorgepraat. Wat mooi dat je dan je werkdag kunt afsluiten door hem Veel Zegen te wensen en je dan een bijzondere verbinding hebt.


05 april 2020

Nu ontspannen in het weekend, morgen weer aan het werk op de afdeling.

We hebben genoten van een heerlijk zonnige en rustig weekend.
Afgelopen donderdag hebben we de achtertuin een grote beurt gegeven met de hogedrukspuit. Alles ziet er nu weer als nieuw uit. We hebben wel eer van ons werk, maar t was toch heel vermoeiend.
We zijn er de hele dag druk mee geweest.
groot effect!

Op zaterdag en zondag hebben we rustig aan gedaan, zoals ons lijf van ons vroeg. Tja, zo'n dag sjouwen en  klussen in de tuin ga je toch voelen.
Na het opzetten van het tuinstel zoveel mogelijk in de zon zitten lezen. En 's avonds lekker zitten haken. Ik ben met twee spreien van granny's squares bezig voor in de logeerkamer. Een lekker ontspannend werkje.
Op de foto zie je een stukje.
Dit gaat een sprei van granny's squares worden


Ontspanning.
We merken dat we dat echt wel wat meer nodig hebben nu. Er is niets meer gewoon. En gewoontedieren als wij allemaal zijn, is het vermoeiender als het niet gewoon is. En als we net ergens een beetje aan gewend zijn, moet het ineens weer anders.
Daarnaast doen de vele coronaberichten ook een aanslag op onze rust. De hele dag door komen er gewild en ongewild berichten binnen. We kunnen het een beetje proberen te beperken door naast de social distance van 1,5 meter buiten, ook een afstand te houden van social media. Beperking van Facebook, beperking van het lezen van de nieuwsapps en minder radio. Ik merk dat dit wel werkt. Niet om als een struisvogel mijn hoofd in het zand te steken, maar het biedt wel rust in mijn hoofd. En wat baadt het mij als ik alle details en speculaties lees en probeer te begrijpen.

Rustig bijgetankt, om morgen weer fit te zijn.
Want hoe tref ik het morgen aan als ik weer op één van de twee afdelingen kom waar ik nog wel mag komen? Mag ik nog naar beide afdelingen, of is er intussen 1 op slot gegaan?
Is het nog net zo als ik het heb achtergelaten?  Is het er nog relatief rustig? Of is het intussen al weer helemaal anders?
Voor mij is het  zowiezo als een volledig nieuwe baan binnenshuis.
Daarnaast speelt er natuurlijk veel meer mee. Het huis zit nu 2 weken op slot. Min of meer hebben we toch wel de angst om de ziekte onbedoeld mee naar binnen te nemen ondanks alle maatregelen. Of de angst om zelf besmet raken. Of de angst dat iemand van thuis ziek wordt. De één heeft hier allemaal meer moeite mee dan de ander. Dat is per persoon en per situatie natuurlijk verschillend. De één uit het ook meer dan de ander. Ik merk dat ik dat niet zo uit.

's Maandags 's morgens hebben we eerst samen een update. Hoe zitten we erbij? Hoe was het weekend op het werk en  thuis? Hoe gaan we om met de situatie zoals deze nu is?

Op de afdelingen was het vorige week nog relatief rustig. Op de afdelingen beschermd wonen. Bij enkele bewoners verzorgd wonen is het gemis van familie en dierbaren soms letterlijk in hun gezichten te zien. Dat doet pijn. Vorige week ben ik een keer de achterdeur uit gegaan. Het deed me te veel pijn om de bewoners binnen te laten blijven, ze voor de deur te laten staan terwijl ik wel naar buiten loop. Zoiets komt dan 's nachts toch terug.

Bij beschermd wonen is dat toch wat anders. Zal het gemis en de pijn meer bij de familie zijn. Hoe gaat echt het met moeder of vader? Zal hij of zij mij nog herkennen als we elkaar weer zien? Eet ze nog wel goed? Is ze wel ontspannen? Slaapt ze goed? Gelukkig kan de 1e contactpersoon mee kijken in de rapportage, dus bij ons over de schouder mee kijken. Ook probeer ik nu zoveel mogelijk de foto's naar de 1e contactpersoon te sturen.
Veel bewoners leven meer bij de dag, bij het moment. Het gemis zal er zeker ook zijn, maar is dochter nou drie dagen of twee weken niet geweest?  Het is bij deze groep zeker nu belangrijk om het nu aangenaam te maken. Afleiding te bieden die meestal op andere manieren geboden wordt. Ik merk ook doordat er minder aanloop is op de afdelingen van medewerkers, familieleden en vrijwilligers, dat er een bepaalde rust ontstaat. Er is nu niet de onrust van mee willen omdat de buurvrouw wel naar beneden gaat. Of de onrust omdat een ander bezoek krijgt, krijg ik dan ook bezoek? Waar blijft mijn bezoek dan? Nu is er meer rust. Voor de één is dit goed, voor een ander weer minder en leidt het tot meer slapen aan tafel.
Activiteiten worden nu op de afdelingen aangeboden.

Dat biedt voor veel bewoners ook weer andere perspectieven. Zo gebeurt het dat een bewoner aanvankelijk niet gelijk mee wil doen, maar na 5 minuten toch spontaan zèlf aanschuift. Dat vind ik dan wel weer mooi.




27 maart 2020

Beren op de weg? Nee, voor het raam!

Zo ineens is het een hype. Een hele leuke!
We gaan massaal op berenjacht.
 Berenspeurtocht.

Buren, jong, oud en heel oud zetten een beer voor hun raam, duidelijk zichtbaar voor je buurkindjes. Die kunnen dan al wandelend met papa of mama op berenjacht. 
Er is zelfs een heuse beren- afstreepkaart voor ontworpen.
Kinderen die morgen door de wijk lopen zien misschien nu nog maar een enkele beer. Ik weet zeker dat als ze dezelfde tocht volgende week weer lopen, ze nog veel meer beren zullen zien!

Ik heb ook gelijk een beer van de kast af gehaald en voor mijn raam gezet. Ik heb 'm klem gezet met een stokje achter zijn rug en tussen de verwarming. Zo'n grote beer op een smalle vensterbank blijft anders niet zitten.



Ik heb de beer toch maar voor het raam op de 1e etage gezet. Ik denk dat ze de beer op begane grond niet zullen zien. Er staan te veel grote planten in de tuin.

Vanmiddag heb ik op de valreep nog een affiche gemaakt op mijn werk om bewoners de tip te geven om ook een beer voor het raam te zetten. Kunnen de kleintjes naar de beer en de oma's zwaaien.

Dit weekend werk ik niet, dus heb geen idee of en hoe dit opgepakt gaat worden. Dat zie ik maandag wel weer. Ik heb op zolder een hele grote beer van wel een meter staan, die staat hier in de opslag van mijn dochter. Mocht ik nou een mooi plekje zien waar die beer op mijn werk goed zichtbaar is voor de buurkindjes en veilig voor de bewoners, ik 'm misschien wel even leen.

Staan er bij jou in je wijk al veel beren voor het raam?
Heb jij al een beer voor je raam staan? Of ben je ook al met je kinderen of kleinkinderen op speurtocht geweest? Toen ik vanmiddag van mijn werk af kwam heb ik er niet goed op gelet of ze in mijn wijk al veel voor de ramen staan.


Geen knuffelbeer in huis?