Posts tonen met het label Niet te labelen. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Niet te labelen. Alle posts tonen

15 januari 2023

Hee, hallo. We hebben elkaar lang niet gesproken, hoe is het met je?

Hee, hallo! 
We hebben elkaar lang niet gesproken! Hoe is het met jou? 
Had jij het ook zo druk met alles? Tjonge wat is de tijd gevlogen! Zo ineens is zelfs de eerste maand van het nieuwe jaar alweer half voorbij. 
 
Wat is er veel gebeurd in de afgelopen maanden. 
We hadden een korte vakantie begin december;
In die vakantie werd ik ziek en herstel duurde langer dan gewoonlijk. Ook dat hoor je veel van anderen. Ben jij nog vrij gebleven van de griep, Corona of verkoudheid?
 
We hadden de feestdagen als verjaardagen, sinterklaas, kerst en jaarwisseling. Mooie dagen. 
Er waren moeilijkere dagen, waarin we binnen 12 dagen 3 mensen uit onze omgevening moesten begraven. 
En er waren gewone dagen waarop je werkt, kerkt, de was en de boodschappen doet. 
 
Soms druk bezig met het verder ontdekken in mijn nieuwe vrijwilligerswerk in de kerk. 
Contakten met familie,vrienden en anderen. Ouders en kinderen die komen logeren geven een gezellige drukte.
Bijzondere dagen omdat mijn dochter appte dat zij toch een weekje kon komen logeren! Haar man mocht niet mee, hij kreeg geen visum voor Europa. Daar zijn ze nu nóg steeds mee bezig en dat kan nog maandenlang duren. Hiervoor wil de IND nu álles van ons weten. Nog net niet onze pincode, maar wel hoeveel we verdienen, waar we werken, wat onze relatie is met onze schoonzoon.... Wat denk je zelf, we zijn bij hun in Liberia geweest, in Libanon en nu zouden we graag zien dat onze dochter en hij nu eindelijk eens bij ons komen. We hebben hen vorig jaar al zelfs officieel uitgenodigd, maar hij mag nog steeds niet komen.

En dan heb ik het alleen nog maar over de dingen die ons als gezin aangaan. 
In Nederland en de wereld is ook heel veel gebeurd; De oorlog in Oekraine duurt voort. In China leefde Corona weer explosief op. De gas- en energieprijzen zijn omhoog gevlógen, net als de boodschappen en eigenlijk alles waarvoor betaald moet worden. Dit heeft iedereen ook wel min of meer in zijn greep. Ik heb ook vaak met de gedachte gespeeld om hier over te schrijven, of bespaartips te geven. Maar ja, je kwam het op zó verschrikkelijk veel plekken tegen, dat ik me afvroeg of ik daar dan nog wel iets aan kon toevoegen. Dus heb ik me hierover een poosje kalm gehouden.
Ik weet wel, iedere blogger, vlogger of hoe je ook iets met social media doet heeft zijn eigen netwerk(je). In je eigen netwerk(je) kun je dus best wel eens iets nieuws brengen, soms zonder dat je door hebt dat het voor de lezer wel iets nieuws is. 

Nu het nieuwe jaar al weer "ruim" 2 weken oud is wil ik weer vooruit kijken verder het jaar in. 
Met collega's zijn we al weer druk aan het plannen en verschuiven voor de vakantieplanning; Wie gaat er wanneer. Van onze 4 ingeplande weken heb ik er al 3 verschoven. Zelf ben ik niet van zo vroeg plannen, maar ja, je moet afstemmen met je collega's en als die wel vroeg zijn kun je 2 dingen doen; onderling afstemmen of er omheen plannen, dus vakantie nemen als je collega's geen vrij nemen. Of we weg gaan en waarheen, daar hebben we nog geen plannen voor. Heb jij dat al concreet? Na Corona merk je dat meer mensen later plannen, want wie weet... We zijn de wereld veel minder onbevangen gaan bekijken. We beseffen met elkaar veel meer dat het allemaal niet zo maakbaar is dan we tot enkele jaren geleden dachten.

Mijn bloggen is er in de afgelopen maanden helaas niet van gekomen. Ik merk wel dat er lezers zijn die m'n stukjes gemist hebben. Dat ga ik komen jaar helemaal goedmaken! Dat ben ik in ieder geval wel van plan. Maar ja, ik schreef net dat niet alles maakbaar is. Dus ik ga hier ook geen beloften zwart op wit doen dat ik komen jaar meer van me laat horen. Waar zou je over willen horen trouwens? Zijn het juist de tips vanuit allelei invalshoeken? Zijn het juist de verhalen over mijn dagelijkse belommeringen? Of wat meer filosofische beschouwingen?  Mijn relatie met God? Creatieve tips? Laat t me maar weten.
 
Ik denk dat het weer heel breed blijft, zo ben ik. Nee dat bedoel ik niet. ;-) 
In centimeters ben ik gelukkig al ietsjes minder breed. 
Mijn andere voedingspatroon gaat goed. 
In het afgelopen jaar heb ik met succes fysio gehad ivm artrose in mijn knie. 
Dus nu wil ik nu wat kilo's kwijt om verergering te voorkomen.
Ik ben breed in mijn belangstelling en hoop die ook met jou te delen komend jaar.

19 september 2022

Nieuwsmoe

Direct smorgens als de wekker afgaat, tijdens het koken en regelmatig op andere momenten zet ik de radio aan om het nieuws te horen. Scrol ik op mijn telefoon om het nieuws te zien van Google, NOS, RTL, Nu....En kijken we naar het half8 en 8 uur journaal. Tja iedereen zijn eigen maffe ding toch? Mijne is het nieuws op de voet volgen. 

Weer terug uit Libanon viel het me ineens op; Ik wilde het nieuws niet meer horen. Veel minder vaak zet ik de radio of tv aan om het nieuws te horen. Ook het scrollen op de nieuwsapps is minder. Al heel snel tijdens het lezen of luisteren gaf ik er de brui aan. 

De energiecrisis, de stikstofcrisis, de klimaatcrisis, de torenhoge prijzen die gezinnen moeten gaan betalen voor gas en electra terwijl de gasbedrijven blijven verdienen, de enorme inflatie, de personeelstekorten overal, met alle gevolgen vandien, het steeds wisselende politieke beleid in Nederland, of juist het gebrek aan beleid, straks wel weer of geen corona problemen, gasleveringsproblemen, .........., .............

Allemaal problemen waar ik van alles zal gaan merken. Wat mij kan gaan beinvloeden. Ik merk dat in de verschillende media toch er veel doemscenario naar boven komt. De sensatie van het negatieve nieuws. Krantenkoppen overschreeuwen elkaar in slechte berichten. Ook ik ben daar niet immuun voor. Het heeft invloed op me.

Ik word er moe van. Nieuwsmoe. 
Daar is maar 1 remedie voor; nieuwsvasten. 
Minder het nieuws volgen. Minder tijd nemen om alle nieuws te volgen.

Ik zal dan wat minder op de hoogte kunnen zijn van alle wereldproblemen. Maar hoe erg is dat?  Ik verwacht dat ik het helemaal niet erg ga vinden om niet van alles en nog wat op de hoogte te zijn. 
Dit levert me gelijk al meer echte tijd op. Tijd om lekker in de tuin aan de gang te gaan, weer wat meer te bloggen, vrienden en familie op te zoeken, weer wat meer gaan lezen, bijbellezen. 
Kortom te ontspannen, dingen te doen die er echt toe doen, mensen te ontmoeten die er toe doen, tijd voor bezinning en gebed.
 
Hoe ervaar jij het nieuws van, laten we zeggen, afgelopen half jaar? 
Wat doet het met jou? 
Of heb jij een heel ander iets waarmee jij je tijd en je goeie gemoed laat of liet roven? 
Hoe ga jij daar mee om?

17 januari 2020

Mag het in gewoon Nederlands?

Wat verandert onze taal toch snel! Als ik eerlijk ben vind ik niet elke verandering een verbetering.
Vandaag heb ik dit gelezen;
Vanaf januari 2020 is de salarisadministratie geoutsourcet aan .... .
"Mientje" is de linking pin tussen "ons bedrijf "en het "andere bedrijf".

Even voor de duidelijkheid, wat tussen haakjes staat zijn andere namen. Het gaat er hier niet om bedrijven aan de schandpaal te nagelen.

Zijn  Engelse management termen al zo overal binnen gesijpeld dat ook gewone werknemers er aan moeten geloven? Zonder aan gewichtigheid in te boeten hadden ze het toch ook zo kunnen schrijven;
Vanaf januari 2020 is de salarisadministratie uitbesteed aan .... .
"Mientje" is de verbindende schakel tussen "ons bedrijf "en het "andere bedrijf".
 Ik weet niet wie deze zinnen heeft geschreven, anders had ik die persoon wel rechtstreeks gemaild. Liever had ik dat ook gedaan.

De Nederlandse taal verandert snel. Er verengelst veel. Nu tijdens dit typen hoor ik op de radio deze woorden voorbijkomen; cybersecurity, safety.
Het verengelst niet alleen, het verruwt ook. Daar hadden we het gisteren met de kapster nog over. Drie en vierletterwoorden, al dan niet in het Engels. Voor veel jongeren is het zo gewoon geworden dat ze vaak geen alternatief weten voor het woord als je hen er om vraagt. Vaak merk ik wel ergernis door die vraag. Hebben ze door hun ergernis vaak niet eens door dat wij ons ergeren aan hun woordkeuze.

Een andere die bij mij ook veel reactie oproept is de uitroep Jezus! Wordt ook vaak uitgeroepen bij verontwaardiging, ergernis of schrik. Ik reageer hier dan wel eens op met een zogenaamd beleefde vraag; "Zou Hij je komen helpen, nu je Hem op deze manier erbij roept? Het gebeurt dan wel eens dat ze mij dan heel verbaasd aankijken met een Huh? Ja, je riep Hem toch? Het gaat mij niet om de aanval, maar om een seintje waarvan ik hoop dat ze zich wat bewuster worden van hun uitroepen.

Nu ik dit zo schrijf lijkt het wel dat ik in de gesprekken op heel veel slakken zout probeer te leggen, maar in de praktijk gebeurt dat niet zo erg hoor. Nu noem ik een optelsom van verschillende dingen die ik wel eens tegenkom.

Reageer jij wel eens?
Hoe ga jij om met je oudere kinderen die te oud zijn om nog op te voeden en zich toch schuldig maken aan wat ik net beschreef?
Hoe kunnen we er met z'n allen aan meewerken dat het veranderen, verloederen minder snel gaat?
Zouden we het kunnen verminderen?
Of gaat het net als met de nieuwe preutsheid? Dat we vroeg of laat toch weer wat beschaafder gaan praten.


16 augustus 2019

Brand! Of in ieder geval schroeirook uit de oven.

Vanmiddag heb ik heerlijke koekjes gebakken voor het weekend. Ik had de oven al een tijdje uit zodat de koekjes nog even konden nakleuren. De koekjes zijn goed gelukt.


De koekjes van de bakplaat afgehaald en op een roostertje af laten koelen. De koekjes waren de oven al uit voor het mis ging. Ineens rook ik wat en zag ik wat rook. Ik keek eerst of ik dan toch met de bakplaat tegen de bovenkant, de hitteringen, aangekomen was. Dat er een stukje koek aan het verbranden was. Zie ik dit goed?
Nee, het kwam uit de roostertjes er net boven. Dat klopt niet!

Het komt weg uit de electronica, of de bedrading! De rook werd ook steeds heftiger!
Deurtje zat al snel weer dicht, maar dat hielp onvoldoende. Snel de brandblusser gepakt voor als ik zo echte vlammen zou gaan zien! Het is dat de buitendeur openstond, anders was t rookalarm geheid gaan gillen.
Toen de hele oven afgedekt met de blusdeken. De blusdeken iets vastgeklemd met de besteklade. In de hoop dat ik zo de boel toch een beetje af kon sluiten van zuurstoftoevoer. 
Op het moment dat ik bedacht dat de stroom er af moest, viel deze al uit.

Toen toch de buurman maar even gebeld. Kwam gelukkig gelijk. Want stel dat er zo echt vlammen uit mijn keukenkastjes gaat komen!
We hebben toen eerst alle stroom van het hele huis er even afgehaald. De oven was al weer wat minder gaan roken toen de buurman kwam. Gelukkig wel! Toen ik zag dat de rook minder werd, kreeg ik ook het gevoel dat er nu geen grote brand meer zou ontstaan. Hij heeft de onderste plintplaat weggehaald en de stekker van deze oven uit het stopcontact gehaald.


Eerst even bijgekomen van alle consternatie. M'n hele aanrecht stond nog vol, want na de koekjes was ik al bezig met een hartige taart voor het avondeten. Bloemkooltaart met verse worst.
Toen we hier gingen wonen hadden we een groot gezin. We hebben dus de luxe van een grote oven en een normale. Gelukkig kon ik hierdoor de taart alsnog in de grote oven bakken. We zitten dus nu niet zonder oven, wel zonder magnetron. Dat zal even wennen zijn.

Het recept van de bloemkooltaart met verse worst geef ik je de volgende keer.

Morgen eerst maar eens bellen wat IKEA hierover kan zeggen. Want ook na 8 jaar mag een oven toch nog niet spontaan in brand vliegen?

Bij het bidden voor het eten tegelijk maar gedankt voor Zijn bescherming. De oven stond al uit, wie weet wat er gebeurd was als ik naar de zolder was gelopen om de was op te hangen?

Straks toch alle rookmelders gelijk even testen voor we gaan slapen.
 Nu we het er toch over hebben; Heb jij een brandblusser en blusdeken in je keuken? Wanneer heb jij voor het laatst je rookmelders getest?


13 januari 2019

Hollen ken ik. Nu herontdekken hoe rust te nemen.

Vaak gebruik je een jaarwisseling om eens terug te blikken  en/of vooruit te kijken. Deze weken zie ik er regelmatig over staan in een tijdschrift, of wordt er aan gerefereerd in een toespraak of preek...

Bij "terugblikken" bekroop mij een toch wat ongemakkelijk gevoel. Terugblikken; moet ik dan de maanden af en eens opnoemen wat de bijzondere momenten in januari waren, in februari, in maart.....
En dan de mooie momenten en moeilijke dingen zo uit je mouw kunnen schudden?
Kun jij dat?

Mij lukt dat niet zo 1, 2, 3. Ik schrik daar een beetje van. Hoe kan dat? Waarom weet ik dit niet zo heel snel? Als er bijzondere dingen in dit jaar gebeurt zijn, dan moet ik dit toch zo kunnen benoemen? En bij die gedachte alleen al slaat mijn hoofd op slot.
Over afgelopen jaar bekruipt mij vooral het gevoel dat het een jaar is geweest van dóórhollen. Komt het daardoor? Dat ik zo heb lopen rennen in mijn leven dat .....bah.

Dit is denk ik wel een heel duidelijk signaal dat ik moet minderen of stoppen met hollen. Toch?

Het nieuwe jaar is vaak ook een moment voor een nieuwe start. Voor mij ook een nieuwe start om mijn relatie met God te verdiepen. Ik heb Hem, en daarmee ook mijzelf, tekort gedaan. (Wellicht is het hollen wel veroorzaakt doordat ik voor God uitliep in plaats van met Hem mee.) Ik ben hierover met God in gesprek geweest.
Hij gaf ook bevestigingen;
    In de nieuwsbrief van Joyce Meijer 
Het is oké om nee te zeggen. Deze nieuwsbrief las ik als eerste mail nadat ik thuis verteld had dat ik me had laten overdonderen tijdens een teamoverleg.
   Vandaag kreeg ik de nieuwsbrief van Sestra
Ga mee en rust uit. Las ik vanmiddag.

Maar nu vraag ik me dan nog wel af hoe. Hoe neem ik rust en waarop leg ik dan het accent?
Natuurlijk weet ik wel wat ik als eerste moet doen; dichter bij God blijven en niet voor Hem uitlopen.
En verder? Er aan gewend om voor God uit te lopen, ben ik ook nu geneigd om zelf al allerlei oplossingen te zoeken voor meer rust.

Nou ja, tot rust komen kost tijd. Heb ik gelijk de tijd om te hervinden welke andere dingen mij rust bieden. En actie te gaan ondernemen op dingen die mijn rust roven. Zodat er weer meer balans komt tussen de rustrovers en de rustbieders.

Wat zijn voor jou je rustrovers en wat biedt jou rust?

09 november 2018

Post niet bezorgd

Ik heb zo'n app van postnl op mijn mobiel. Daarop kun je zien welke post er aan komt wat via postnl wordt bezorgd. Daarmee zie je niet alles, want er wordt ook veel post bezorgd via Gresbo, of via Sandd of nog weer andere bedrijven. Die staan natuurlijk niet in die app.
Op donderdag 1 november zou er post komen; het weekblad de Autoweek, De Visie tv gids, de waardebon van de postcoldeloterij voor 12,50 biologisch winkelen en de waardebon om mijn gewonnen prijs op te halen.
Niets van dit alles!
Dat is wel zuur. Best wel.

Later kreeg ik een berichtje in onze buurtapp van Nextdoor. Of iemand wist waar ene mevrouw ...... woonde in onze straat. Er was post verkeerd bezorgd. Dat was rondom dezelfde datum. Ik heb toen gereageerd met de opmerking dat ik die dag helemaal geen post had gehad. Dat ik wel vaker het idee had dat niet alles overkomt. Daarop reageerde nóg iemand van 1 straat verderop. Ook bij hen klachten over niet aangekomen post. Toen heb ik toch maar de stoute schoenen aangetrokken om echt een klacht in te dienen. Dan is er toch meer aan de hand.
De teamleider van onze postbezorgers is aan huis geweest om navraag te doen en uitleg te geven. Hij heeft vertrouwen in de bezorgers die nu onze post hier bezorgen. Hij vroeg me om als er weer klachten zijn of ik hem zelf wilde bellen. Zijn kaartje hangt nu op de koelkast. Dan kon hij het verder en gerichter uitzoeken. Dan kan het zijn dat er iets in het postsorteercentrum in Nieuwegein misgaat.

Maar ja, daar heb ik mijn gemiste post niet mee terug. Nu, een ruime week later nog steeds niet. De Autoweek zou het blad nazenden, dat is wel prettig. Deze moet nog komen. Mijn bon voor het biologisch winkelen en de prijs zal ik wel kwijt zijn.

En dan krijg ik vanmorgen een mailtje van de postcodeloterij met de vraag hoe mijn prijs bevalt en een mail om de kaart vóór 18 november te activeren. :-(
Niet dat ik het de postcodeloterij verwijt, die kunnen de postbezorging niet regelen.

Maar het geeft me wel een knauw aan de betrouwbaarheid van de post. Mijn vertrouwen in de post was eigenlijk nog heel hoog.
Hoe is dat bij jou zo elders in den lande?

12 oktober 2018

Vaas met gedicht gevonden

Er staat een bijzondere glazen vaas in onze kerk. Die staat er al heel lang. Ik vermoed dat die eens is blijven staan na een gebeurtenis. Maar ja, achterhaal maar eens van wie die vaas is.

Afgelopen zondag zag ik dat die vaas er nog steeds stond. Ik dacht dat die vaas al lang er niet meer zou staan.
Het is een vaas met een gedicht er op gegraveerd. Niet zomaar een rijmpje, een heel gedicht! Een groot gedicht ook. Dat zal een hoop graveertijd gekost hebben!

Op 24 april (toen al)  heb ik dit gedicht overgeschreven in mijn boekje.

Toen zij na jaren begon te dwalen
werd haar een tuin geschonken
waar, in de luwte van haar leven,
liefde alle kleuren bloeien liet.
En zij, die zoveel heeft gegeven, nu zelf
ontvangen mocht uit handen en door ogen.
Tot zo haar zachtheid zichtbaar werd,
haar glimlach, weerklank van God
die haar tot hoop ontplooide

Auke Siebenga

Een foto van de vaas heb ik niet meer. Ik denk dat het gedicht wel voor zich spreekt. Op de foto was het gedicht toch niet echt goed zichtbaar.

Iemand moet deze bijzondere vaas toch missen? Kent iemand de schrijver of maker van het gedicht of de vaas? Het mooist is het als de vaas terug komt bij de eigenaar.

Er blijven veel spullen achter die vergeten worden; kleding, speelgoed, boeken, bijbels, schalen.....
Onlangs is er een oproepje gedaan om te kijken of men iets herkent van die spullen.
Eind oktober gaat alles naar een goed doel.

Die vaas staat (nog) niet bij die gevonden voorwerpen. Als die vaas naar de kringloop zou gaan wil ik 'm wel ergens op mijn werk neerzetten denk ik. Daar komt het gedicht misschien alsnog mooi tot zijn recht.

08 maart 2018

Vrouwen en lef. Met lef naar je dromen.

Vanmiddag ben ik naar een bijeenkomst geweest in het kader van vrouwendag. Vaak associeer ik vrouwendag toch wel met feminisme in de fanatieke variant. Dan bekruipt mij toch een gevoel dat dit niet voor mij is.
Fanatiek feminisme is ook niet iets voor mij. Mezelf ontplooien, blijven leren, mijn passie ontdekken en verder uitwerken wèl. En dat ik die mogelijkheden heb, heb ik wel aan de fanatieke feministes te danken.

Vanmiddag was er een lezing over LEF. Pauline Schipper gaf deze lezing in Wijkontmoetingscentrum Stad. Het was boeiend. Uitnodigend om straks mee aan de slag te gaan. Aan de slag met mijn dromen. Moet ik ze wel eerst (her-) ontdekken.
Enkele krabbels uit mijn aantekeningen van vanmiddag; Nu dit typend komt er steeds meer in mij  op. Komen er ook dingen bij me op die vanmiddag niet eens gezegd zijn.
- Waar ben je trots op? Wat wil je er mee doen? Wat is je intrinsieke factor?
- Je hebt altijd keuze hoe ermee (omstandigheden, dat wat je overkomt) om te gaan . Gaat t je wat opleveren of kost t je alleen maar? Is je glas halfvol of half leeg of ga je op zoek naar de kraan om t glas bij te vullen?
- De sleutel tot verandering is het zelf bepalen van het moment waarop je verandert.
- 25 % van de vrouwen laat zich door anderen leiden tot t stellen van een doel.
- 33 % zou andere keuzes maken als ze meer lef zouden hebben.
- 66 % zet niet haar netwerk ik om te helpen bij het bereiken van doelen.
 
Bij welke ervaring had je lef nodig en wat gebeurde er toen? Denk je eens in hoe het zou zijn als je oneindig lef zou hebben: dan ligt de wereld aan je voeten, toch?

Terugkijkend op mijn leven kan ik sommige vragen duidelijk beantwoorden. Kan ik in enkele woorden aangeven wanneer ik de sleutels tot verandering  gebruikte. Dat waren belangrijke momenten in mijn leven. Weet ik op welke keuzes van toen ik nu trots ben. 

Maar de vraag wat ik nu zou doen als ik alle lef van de wereld heb wordt een stuk lastiger. Eén stap weet ik direct te vertellen. En die zou ik best morgen willen nemen. Maar het vervolg van die stap? En wat zijn mijn dromen? Waar wordt ik gelukkig van? Wat wil ik daarmee gaan doen? Dat vind ik  lastig. Het lijkt of ik juist blokkeer door mezelf die vragen te stellen. Waar word ik gelukkig van? Vaak zijn dit zulke kleine dingen, en zo vaak zó wisselend. Daar waar ik gelukkig van wordt fladdert alle kanten op. 

Dit gaat vast nog wel even in mijn gedachten verder. Ik wil dit ook verder uitwerken. Daarbij wil ik niet zweverig worden. Aan de ene kant gewoon doen wat mijn handen tegenkomen. Maar daarmee loop ik ook weer het risico dat ik me dan weer laat leiden door de omstandigheden, door de keuzes die niet ik maak,  maar wat me overkomt. Maar ja dat risico loop je als je niet goed weet waar je wel naar toe wilt. En dat weet ik nou net niet.

Snap je het nog?