Posts tonen met het label Huwelijk. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Huwelijk. Alle posts tonen

12 september 2022

Weer terug uit Libanon.

We zijn weer thuis na een midweek in Libanon.
Libanon??!!
Dat is niet bepaald een doorsnee vakantieland!
Klopt.
 
En toch zijn wij daar een midweekje geweest. 
Onze dochter ging er trouwen. En omdat het makkelijker is om haar Europese familie en vrienden naar Libanon te halen dan haar aanstaande Libanese familie naar Nederland om hier te trouwen, zijn wij naar Libanon afgereisd. 
Best spannend idee om naar Libanon te gaan. Hier in de media hoor je de ene rampspoed na de andere over Libanon. En als je de reisadviessite van de overheid leest is dat ook niet bepaald uitnodigend.

Maar we kennen onze dochter en haar aanstaande man, dat geeft een hoop rust. We hebben hem ontmoet toen wij 2,5 jaar geleden in Liberia waren. Daar hebben zij elkaar leren kennen toen dochter daar een tijd woonde en werkte. We weten daardoor dat als er wat gebeurt, we goed geholpen zullen worden.

Het werd even nog heel spannend of ik er wel zou komen..Voor het bewijs van de coronavaccinatie toonden we het gele boekje op Schiphol. Blijkt 1 vaccinatie er niet in te staan. Ik kan u niet toelaten op deze vlucht zei de medewerkster. Gelukkig bracht de coronacheckapp uitkomst. Die was wel op orde.

We vlogen met Transavia. Zij maakten reclame dat je je eten er vooraf mocht laten bezorgen via Thuisbezorgd.nl. Dat was voor ons een seintje dat er waarschijnlijk niets aangeboden zou worden. Wel te koop. Een bekertje oploskoffie voor €3,-. De vlucht duurde maar 4,5 uur. Dat overleven we wel op een zakje nootjes en een flesje drinken.
We hadden via het hotel in Beiroet een taxi geregeld om ons op te halen. Bleken dochter en aanstaande schoonzoon er ook te staan om ons op te halen. Dat was een aangename verrassing!
 
Libanon is mooi! Ik zal je er wat foto's van laten zien. 

 







We hadden in dit midweekje zelfs nog tijd om er op uit te gaan. In Europa klagen wij over de inflatie, maar er zijn nog steeds landen waar het een heleboel erger is. Voor een lunch geven we maar zo anderhalf miljoen uit. 
We logeerden in Scapparesort in Ajaltoun.









We zijn naar de grotten van Jeita geweest. Deze staan op de werelderfgoedlijst. 
In Libanon valt regelmatig de stroom even uit, en gaat snel weer aan. Ook in de grotten gebeurde dat. Dat sta je wel even in het pikkedonker. De medewerkers deden dan wel gelijk de zaklampen op hun mobieltjes aan. Zelf konden wij dat niet omdat we ons mobieltje van tevoren in moesten leveren.
Ook zijn we naar de restanten van een minstens 6000 jaar oud stadje geweest; Byblos of in het Arabisch, Jbeil. Dat was mooi om te zien. Er waren nog restanten van een oud spoorlijntje, voor de aanvoer van goederen vanaf zee naar de stad. Er waren nog restanten van de waterleiding zichtbaar. Het is echt mooi bewaard gebleven. 


Salamanders

 Deel van het Theater
 
De bruiloft was in Bharshaf. Dat was op zo'n grote hoogte dat we de bruiloft in hemelse sferen hadden; boven de wolken. 
En dan was daar nog de bruiloft zelf. Dat was echt een mooi feest. Echt een prinsessenbruiloft. 
Veel bloemen, zonnebloemen, witte rozen en ander witte bloemen. 
 
 

En mijn dochter zag er prachtig uit!  
 

De Libanese keuken is wereldberoemd.


Die dag was het 38 graden, dus de mannen hadden hun colbertje en stropdas gauw uitgetrokken.


 



We kijken terug op een hele mooie week met een prachtige bruiloft! Met dit blogje kun je een beetje meekijken.
Het heeft even geduurd, we hebben zelfs al weer een hele week gewerkt. WE zijn nog aan het nagenieten als we iedereen de foto's laten zien.

17 april 2021

Twaalf en 'n half jaar getrouwd!

Alsof het gisteren was.
Onze trouwdag. 

En die is toch al 12,5 jaar geleden. Reden voor een feestje. 
Alleen echt groots feesten zit er niet bij in deze coronatijd. Een jubileum vieren gaat ons ook niet om het feesten.
Het is een dag om eens terug te kijken. Ervan te genieten. Als we terugkijken overvalt me vooral een gevoel van dankbaarheid. Dank dat wij aan elkaar gegeven zijn. Dank dat God ons bij elkaar heeft gebracht. Want zo zien we het echt. Dat zagen we toen we elkaar leerden kennen, toen we trouwden, tijdens de orkanen waar we met het gezin doorheen gegaan zijn en nu we samen genieten in rustiger vaarwater.

16 april waren we 12,5 jaar getrouwd. We hadden graag al deze week vakantie gehad, maar dat is niet gelukt. Met een 12,5 jarig huwelijksjubileum hebben we beiden geen recht op bijzonder verlof volgens de CAO's. Ook een gewoon verlof lukte niet op het werk van manlief. Hij moest zijn eerste week weer inleveren; omstandigheden op het werk. Deze week werd het dus een gewone volle week werken en een verhuizing van schoonmoeder. Ze is vorige week verhuisd naar een kleinere aanleunwoning. Op je 83e heb je wel wat hulp nodig van je kinderen. Het heeft wel wat moeite en tranen gekost, maar ze geeft nu aan dat het nieuwe plekje inmiddels aanvoelt als een warme jas. Dat geeft wel een goed gevoel. 
 
Vrijdag was het onze dag. Allebei zijn we gewoon aan ons werk gegaan. Wat is het dan een leuke verrassing als je thuiskomt van je werk en je ziet dit moois op tafel staan.
 
Cadeautjes van familie. Extra leuk omdat ik dit helemaal niet had verwacht! Gaf me echt een feestelijk gevoel. 
Vandaag hadden we de eerste visite om het toch een beetje te vieren samen. Morgen komen weer andere kinderen. We hadden felicitaties via de social media kanalen. Zo alles bij elkaar toch een beetje een feestje. 

Volgende week gaat het vieren nog even door en gaan we er een midweekje tussenuit naar Kamperland in Zeeland. We hebben een comforthuisje gehuurd met sauna in huis. Extra verwennerij, nu er op het park en in het land nog niets open is. Nou ja, niets... De natuur is altijd open. 
Strand, zee. Wij vermaken ons wel. Een thermoskan mee voor koffie onderweg. Die Corona lockdown maakt van iedereen haast vanzelf consuminderaars.

Achteraf gezien wel fijn dat we vorige week geen vrij konden krijgen, het was maar wat koud en vervelend weer iedere dag. Geen weer voor fietstochtjes door bos en hei.
Komende week zijn de weersvooruitzichten veel gunstiger en warmer!
En de ingeleverde vorige week gaan we later in de zomer alsnog vieren.


29 september 2019

Kijken op het werk van je partner, een bouwsteen in je relatie.

Zoals je weet ging ik regelmatig mee met mijn man. Een dagje mee met de vrachtwagen. Heerlijk van me af kijken naar alles wat de route onderweg te bieden heeft. Zelfs een snelweg kan heel boeiend zijn, juist omdat ik vanuit een vrachtwagen veel meer kan zien van de natuur direct naast de snelweg. Vanuit de vrachtwagen kun je namelijk wèl over de vangrails kijken. Fazanten, roofvogels, herten, een vos, echt van alles is er dan te zien.
Ik kom dan ook op zijn werkvloer. Ontmoet zijn collega's en ken hen ook bij naam. Ik zie ook waar hij komt, hoe hij zijn vracht moet lossen, hindernissen die hij als chauffeur tegenkomt; files, hufterig weggedrag, gebrek aan parkeerplaatsen voor vrachtwagens........
Onderweg bespreken we van alles. Of praten we soms juist heel weinig en genieten we gewoon van elkaars aanwezigheid.

Het is een luxe dat ik zo met mijn man mee kon en zo een deel van zijn werk van dichtbij kon zien. Ik denk dat niet veel vrouwen dat gegeven is. Bij veel sectoren kan het gewoon niet, een dagje meelopen.
Het meegaan met de vrachtwagen is intussen op een lager pitje komen te staan omdat manlief op de planning is komen te werken.
Maar door het eerdere meegaan is wel een mooie basis gelegd waardoor ik meer van zijn werk ben te weten gekomen.

Mijn man vindt het heel prettig dat ik deze belangstelling toon voor zijn werk. Dat als hij thuis iets vertelt, ik ook weet waar hij het over heeft en er naar luister.
Ik denk dat dit een belangrijke basis is; Kennis van elkaars werk. Hierdoor ontstaat ook (meer) begrip en respect voor elkaars werk. Het is weer een mooie bouwsteen voor je relatie.

Afgelopen week konden we weer in elkaar werkkeuken kijken. Is mijn man mee geweest naar het theater Dag Mama. Hierdoor heeft hij wat meer van mijn werk kunnen zien. En ben ik mee geweest naar de huldiging hem als één van de Mercedes miljoen kilometer rijders in Twente.

Hier maakt hij een proefrit in n nieuwe Actros, zonder spiegels.

Hoe is dat in jouw relatie? Lukt het jullie ook om op de een of andere manier in elkaars werkkeuken te kijken? Ben jij al wel eens op het werk van je partner geweest? Hoe toon jij je belangstelling voor het werk van je partner?
Ik wil je echt eens uitnodigen om eens op het werk van je partner te gaan kijken als de kans zich voordoet. Je zult merken dat het als een bouwsteen voor je relatie werkt.


26 oktober 2017

Zijn jullie geen samengesteld gezin meer?

Vorige maand waren man en ik 9 jaar getrouwd! Dit hebben we gevierd.
Vormen we een samengesteld gezin. Manlief en ik zijn nog heel gelukkig samen. Al waren het zoals ze wel eens noemen tropenjaren.
Hebben we heel wat stormen doorstaan. Natuurlijk, elk gezin met pubers heeft stormen. Flinke stormen. Soms zelfs orkaankracht. Hou je dan maar eens overeind als echtpaar.
Bij een gewoon gezin.....wat is gewoon.....loopt 1 op de 3 huwelijken toch op de rotsen. Bij een samengesteld gezin gaat het nog vaker mis; 2 op de 3 relaties redden het niet samen. Of de stormen of orkanen harder aankomen, of de fundamenten minder stabiel zijn, ik weet het niet. Er is veel onderzoek naar.

Omdat ik meer of minder over mijn samengestelde gezin schrijf ben ik benaderd. Ik blijk alleen niet meer tot de gezochte doelgroep te behoren. Zij zoekt nu nog stellen waarbij het n i e t goed gegaan is, en wie geen samengesteld gezin meer zijn.Dit omdat ze al voldoende stellen heeft gesproken waarbij het wel goed is gegaan.
Ik heb met de journalist gesproken en heb haar aangeboden haar vraag hier neer te leggen. 
Misschien bereikt ze via deze blog wel het gezochte stel, of stellen.

Ik heb haar voorgesteld om de vraag te mailen. Die tekst kopieer ik zo en deel ik hieronder.
Je kunt haar dan zelf mailen en verdere contacten gaan dan buiten mij om. Laat wel even weten dat je het via deze blog hebt gevonden, dan weet zij ook waar jouw reactie vandaan komt.

Haar vraag;


Voormalig samengesteld gezin gezocht!

Serieus televisie-programma zal op 6 december een programma uitzenden over samengestelde gezinnen.
Inmiddels zijn wij in contact met zulke gezinnen die, na vallen en opstaan, erin zijn geslaagd hun nieuwe gezin bij elkaar te houden.
Omdat veel samengestelde gezinnen het n i e t redden, zoeken wij ook contact met ouders die het n i e t gelukt is het samengestelde gezin intact te houden.
In de documentaire willen we hen laten vertellen over al die complicerende factoren die het zo moeilijk maken om van een ‘stiefgezin’ een harmonieus geheel te maken.
Heeft u interesse/vragen neem dan contact met mij op: hetty.nietsch@bnnvara.nl


25 juni 2017

Genietmomentje rond acht uur


Een genietmomentje op de avond.
Elke avond rond een uur of acht. Een bakje koffie voor allebei. Sinds vaderdag met dit lekkers er bij.
Iets wat nu zo heel gewoon is dat je er niet bij nadenkt.
Maar zo bijzonder wordt als je het ineens om welke reden dan ook niet meer hebt.

Welke gewone gewoonte zou jij niet willen missen?

23 april 2017

Persoonlijke teksten

Zo eens in de twee weken hebben wij een huiskring. Vanuit de kerk komen we in kleinere groepen bij elkaar thuis. Onlangs kwam het in onze huiskring zo spontaan op de teksten die je zo in je leven hebt meegekregen. Een tekst of een lied. Het was een boeiende avond, om zo elkaars verhalen te horen.
Een tekst kan naar je toekomen bij je bekering, bij je doop, bij je trouwen of bij andere bijzondere momenten in je leven. Of juist zomaar, maar is een tekst toch heel erg voor je gaan leven.

Al een paar dagen speelde ik met de gedachten om mijn teksten weer eens voor de dag te halen en ze met jullie te delen.
Nadat ik ze opgezocht had, heb ik ze al wel op de foto gezet, maar kwam ik er niet aan toe om het stukje te schrijven. Die dagen vliegen ook voorbij!
Dit is voor mij de oudste. De eerste.
Deze kreeg ik kort na mijn bekering. Ik heb 'm ooit van Irene gekregen in Zwolle. Ik had 'm in mijn bijbeltje geplakt. Die gebruik ik nu niet zo veel meer, ik gebruik nu de NBV vertaling.
Achterop t kaartje staat;
 Hannie,
Laat de keus die je 14 sept. '83 maakte in je leven doorwerken.
Jezus heeft je Lief!
Irene
Ik heb die datum nooit zo bijgehouden. Is dat al weer zo lang geleden?

Die zelfde tekst uit Jesaja is nog vaak, en op heel verrassende manieren naar mij toe gekomen. Ook op een affiche die ik jaren later kreeg na een prachtige stage in de bloemisterij bij moeilijk lerende en zeer moeilijk opvoedbare jongeren. Op die affiche stond een opstijgende zwaan. Erg mooi. Ik vermoed dat deze affiche verloren is gegaan bij mijn scheiding. Dat ik die toen niet heb mee kunnen nemen.

In 1985 later heb ik mij laten dopen. In Wapenveld. Daar kreeg ik deze kaart en tekst;
Ik weet nog dat ik dit helemaal niet zo'n leuke tekst vond. Houdt goede moed....Moed houden moet je als t moeilijk gaat...Dat wil je toch niet als voorbode krijgen? Dan is t toch veel leuker een tekst te krijgen waarin gesproken wordt dat je zult schitteren en schijnen voor de mensen om je heen? Of zoiets dan. Is toch veel leuker om te horen? Maar ja, Nu ik er na jaren op terugkijk is het toch een tekst die klopte. En een pittige tekst die klopt is toch mooier dan een leuke tekst die de plank mis heeft geslagen. Die voorganger heeft goed geluisterd naar wat God 'm influisterde om voor mij op te schrijven.

Weer jaren later kreeg ik na een gevolgde studie in winter 2006-2007 dit kaartje;
Dit zag ik echt als een knipoog van God. Ook als een bevestiging dat Hij echt opnieuw iets aan het doen was in mijn leven. Dat er veranderingen aan zaten te komen.

Deze tekst kwam terug in onze trouwbijbel. Wij trouwden op 16 oktober 2008.
Wat is t mooi om dit zo weer eens op een rijtje te zetten. Misschien lijkt voor sommige van jullie wel wat zweverig....Het leven was dit niet. En het leven is niet zweverig.

Ik vergeet bijna om de sleutelhanger te laten zien die ik ook al jaren bij me draag;
Die kreeg ik van mijn vriendin. In die tijd was er (nog) absoluut geen sprake van dat ik en mijn huis de Here zouden kunnen dienen. En toch gaf ze mij, heel bewust, deze sleutelhanger.
Het huis en het gezin veranderde.

Na ons trouwen in 2008 kregen wij een geschenk toegestuurd van het CET (www.truckplus.org)

Dit bordje hangt nu boven de deur. Zo lezend denk je misschien dat mijn hele huis vol hangt met bijbelteksten. Dat is niet zo. Ik wil als mensen in mijn huis  komen, niet om de oren slaan met tekstbordjes of spreuken.
Eigenlijk is dit zo'n beetje het enige bordje dat beneden hangt met een tekst.
Maar nu ik zo een samenvatting maak van teksten, zie ik wel een rode draad door ons leven. Mooi.

Wij bespraken dit in de huiskring en ik laat hier nu  God's leiding in mijn leven en de bijbelse spreuken zien. Voor jou kan dit weer iets heel anders zijn.
Heb jij  zelf iets met een tekst of spreuk die je nog steeds veel doet?

'n Andere keer schrijf ik weer over heel iets anders.

23 augustus 2016

Volwassen kinderen in huis.

We hebben twee volwassen kinderen in huis. Volgens de wet zijn ze geen kind meer. Daardoor hebben ze hun eigen verantwoordelijkheid.  Maar onze kinderen zijn ze wel en zo hier en daar helpen we een handje als zij daar om vragen. Zoveel mogelijk wachten we af tot zij om advies of hulp vragen.
Het is net zo'n tussenin fase; Nog net niet helemaal op eigen benen.

Vanaf het moment dat je laat weten dat je zwanger bent wordt je overstelpt met informatie voor jou en je baby. Dit gaat nog door als je baby een peuter wordt, kleuter tot ver in de pubertijd. Lijstjes te over met hoeveel zakgeld je je kind kunt geven, lijstjes met welke taken je kind kunt geven, lijstjes met noem maar op.
Maar inmiddels zijn ook de jongste kinderen volwassen; 19 en bijna 20 jaar.
Dan zijn de lijstjes en tips ineens verdwenen. Of het moet over geld gaan, dan kun je je lijstjes en adviezen bij het Nibud vandaan halen.

Natuurlijk, iedereen is volwassen en als volwassenen moet je er toch uit kunnen komen met elkaar.  Maar het is niet altijd zo eenvoudig als het nu gesteld wordt.

Op de site  Infonu.nl zie ik wel wat tips staan over de omgang met je volwassen kinderen als ze eenmaal uitgevlogen zijn. Het zijn wat algemeenheden, maar soms liggen valkuilen in de omgang met volwassen kinderen, schoonkinderen of stiefkinderen pal om de hoek.
Wij hebben ook valkuilen meegemaakt. Sommige valkuilen konden we overheen stappen, anderen zijn wij ook ingevallen.
Dan kost t een hoop tijd, geduld, zoeken en veel gebeden om te herstellen.
Toch merk ik dat ik als ouder best eens zou willen weten hoe andere ouders dingen oppakken;
 - Hoe verdeel jij huishoudelijke taken? Ben je als moeder nog steeds degene die het meeste doet, of kijk je naar het aantal werkuren en verdeel jij daarop de taken? Verdeel jij ze of ga je om de tafel zitten en verdelen jullie de taken "bij inschrijving". Lukt dat ook naar ieders tevredenheid?
 - Hoe ga jij om met de steeds lege frisdrankflessen?
 - De stof die uit een van de kamers komt? Ik ben vanmiddag met veel bombarie zoon's  kamer gaan zuigen. Heel precies, tot in de hoekjes. Hij was op dat moment ook in zijn kamer. Ik geloof dat de boodschap wel is overgekomen. Er wordt op dit moment eindelijk opgeruimd. ;-) Ik ben al heel lang niet meer op hun kamers geweest om er op te ruimen. Dit hoor ik niet te hoeven doen. Bovendien willen ze toch min of meer hun privacy. Dus als zij een bende maken van hun kamer, heb ik dat zo gelaten. Heb vorige twee weken gevraagd om toch maar eens te gaan stofzuigen, het stof komt via de sokken het huis in. Dat werd me te gek.
 - Ik lig niet wakker in bed te wachten tot de kinderen thuis zijn als ze het erg laat maken. Ze weten dat we een vaste telefoon naast het bed hebben staan voor noodgevallen. Blijven ze ergens slapen dan zie ik de volgende morgen het appje wel.

Welke dingen herken je met jouw volwassen kinderen? Welke dingen ben jij tegengekomen waar je wel advies in had gewild? Of misschien nu nog wel zou willen? Niet dat ik me als adviseur ga opstellen...Maar je kent t vast wel, gedeelde smart als vrouwen onder elkaar....Met elkaar hebben we misschien net dé tip, een handreiking om iets  te veranderen. Of om juist te horen dat het niet zo erg is.






14 april 2016

Bij ons thuis...Over bordjes aan de wand.

Je kent ze wel, van die borden met de tekst "Bij ons thuis..." en dan volgt er van alles achteraan.
Wij hebben ook twee van die borden in huis staan.

Deze is in het engels en heb ik eens voor mijn verjaardag / sinterklaas? gekregen. Ik had 'm in een winkel gezien en vond m erg toepasselijk op ons toen nog niet zo lang samengestelde gezin; (Vertaald;)
In dit huis,
geloven we in samen vieren - intens leven, veel lachen en  altijd elkaar liefhebben.
We zijn bij elkaar gebracht om elkaar te ondersteunen en voor elkaar te zorgen. We geloven in elkaar, in dit gezin.
In dit huis.

Later kwam manlief dit bord tegen;


Dit was in een tijd dat er onderling strubbelingen  waren. Toen was dat bord, hoe pijnlijk ook, ook toepasselijk. Als er strubbelingen zijn ga je als puber al helemaal niet knuffelen, dan is t al prettig als de andere "huisregels" zo veel mogelijk gehouden worden.
Ik heb dit bord ondertussen weggehaald. Natuurlijk moeten we nog steeds onze beloftes houden, maar er zijn geen dwarse pubers meer in huis.

Vandaag zag ik een leuk bord voorbij komen op facebook.



Die heb ik niet in huis hangen, maar ik vond 'm wel heel leuk. Vooral die zin van die sokken! We hebben ondertussen een hele verzameling enkele sokken opgebouwd. Zo af en toe hou ik collecte bij iedereen om alle enkele sokken bij elkaar te doen in één mand. Bij goed daglicht zoek ik dan uit welke sokken er bij elkaar horen. Dat wil niet bij lamplicht. Bij daglicht blijkt dan nogal eens dat er toch meer kleurverschil in zit dan ik dacht. Dan lijken die sokken nog verschillend.

Het lege wc rolletje zal bij jou ook wel bekend in de oren klinken. Daar hoor ik zo veel mensen over.....
Hier is t zelfs zo dat ik al kan merken wanneer t rolletje boven leeg is; dan gaat zoon ineens naar beneden naar de wc. ;-)

Heb jij ook zulke borden in huis hangen? Of hangt er bij jou iets heel anders aan de muur?

Nu ik je dit vraag bedenk ik dat we ook nog een heel ander tekstbord in huis hebben hangen. Die kregen we met ons trouwen van het chauffeurs-evangelisatieteam als cadeau opgestuurd.


Deze hangt ook nog steeds bij ons in de gang. Al winkelend zou ik zelf zo'n bord niet kopen, niet mijn stijl. En toch is het een bijzonder bord voor me. In de moeilijke jaren nog in mijn vorige huwelijk kreeg ik een sleutelhanger met een bijzondere wens; dat dat wat er op staat eens werkelijkheid mag worden.


In dat huis (huwelijk) is het t niet geworden.
Toen ik in 2008 met manlief trouwde, kreeg ik dat andere bordje. Voor ons was dit toen een van de vele bevestigingen van ons huwelijk. En nu, na ruim 7 jaar weten we dat het nog steeds goed is.








07 juli 2015

Balans in je werk en thuis. Hoe (her-)vind je die?

De balans tussen je werk en je thuis. soms is deze zo vanzelfsprekend en loopt het zo soepel dat je er niet eens over nadenkt. Je gaat fluitend naar je werk en komt zingend weer thuis. Wat je ook doet, waar je ook bent, het geeft je voldoening en engergie. Je gaat genietend door het leven. Of het gaat zo vanzelfsprekend dat je niet beseft wat je hebt, tot de balans verstoord raakt.

Soms is het koorddansen. Balanceren over het slappe touw. Dan moet het touw niet teveel gaan wiebelen want dan kukel je eraf. Het werk vraagt van je. Je thuis vraagt van je. Je familie vraagt van je. Je lijf vraagt van je. En dan ineens is het echt zoeken naar de juiste balans tussen alles.
Wie herkent dit?

Op het moment ben ik flink aan het wiebelen op dat koord.
  Manlief is een half jaar niet of minder mobiel thuis geweest. Dus extra ziekenhuisbezoek, 2x per week ritjes naar de fysio. Mijn dagelijkse ritme werd ook anders, want ja, man over de vloer is toch langer koffiedrinken, middageten, minder de deur uit voor "even neuzen bij dat leuke winkeltje".
  Daarnaast staat de boel op zijn kop op mijn werk. Alles wordt gereorganiseerd en echt alles moet anders. Omdat de teams opnieuw zijn ingedeeld zijn er gaten ontstaan in ons team en moeten we gaten opvullen. Dat betekent veel extra werken en op locaties waar ik niet vertrouwd ben, dus geen enkele routine heb. Dat al kost extra energie. En dan ook nog structureel meer dan mijn min-max contract aangeeft. Ik heb een contract van 13 - 18 uur, maar zit er wekelijks boven, met uitschieters van 35 - 40 uur. Dat is echt te veel en ik wordt dan ook chaotisch in mijn hoofd. Ik heb het al meerdere malen aan collega's aangegeven, maar zonder succes. Gisteren kwam er een collega met het verzoek (of opdracht) aan het team om taken en diensten over te nemen omdat zij de functie van een collega tijdelijk overneemt wegens zwangerschapsverlof. Wordt de druk dus alleen maar groter.
  Dinsdag wordt ik 51 en de hormonen rommelen ook al een tijdje. Ik ben dus in de overgang. Nou vind ik het helemáál niet erg om het ongesteld worden een keertje over te slaan hoor. Geen punt. Maar wat doet de overgang nog meer met mijn lijf? Schommelen mijn emoties daardoor zo of is dat toch door overbelasting van buitenaf? Het zal elkaar wel versterken vermoed ik zo.
  Komende vrijdag wordt mijn moeder geopereerd aan borstkanker. Daarna wordt zij een kleine maand lang bestraald. Hiervoor moet ze dagelijks naar Deventer. Ik hoef haar niet naar Deventer te rijden, maar je hebt toch zorg om je ouders. Want pa krijgt vervolgonderzoeken voor een verwijdde aorta. Dus wat gaat daarmee gebeuren?

Ik kan dus zo benoemen waardoor de balans nu ver te zoeken is, maar hoe hervind ik de balans? Oorzaken kunnen niet zomaar weggenomen worden. 
Vanmiddag maar eens een middagje de hort op. Even de stad in, of bijkletsen bij een vriendin. Zal ik dat wel doen? Ik wil ook niet bij mijn vriendin gaan zitten zeuren over alles wat nu even zo zwaar valt.

Heb jij wel eens dit soort tijden gehad? Hoe ging of ga jij daar mee om?



11 februari 2015

De zegeningen van even ziek zijn.

Ik heb al eens geschreven hoe het met manlief is en waarom hij nu thuis is. Hij heeft nog veel pijn en kan zijn been nog niet belasten. Zijn been ziet nu helemaal blauw, geel en paars. Oók onder zijn knie, tot zelfs zijn enkels.
Ik heb ook al geschreven wat de financiële gevolgen daarvan kunnen zijn.
Aan mensen die bij ons op bezoek zijn geweest hebben we ook de zegeningen die we nu ervaren verteld. Hier heb ik dat nog niet zo uitdrukkelijk gedaan. En dat terwijl die al niet meer op 1 hand te tellen zijn.

 - Manlief is uit de vrachtwagen gevallen en zijn kniebanden zijn beschadigd. En toch voelt hij zich beschermd tijdens die val. Hij is met zijn hoofd rakelings langs de zijlader (een soort heftruck) gegaan. Had hij die geraakt, dan was zijn verhaal heel anders afgelopen. Misschien wel definitief afgelopen.
 - Tijdens het wachten in het Vlaamse ziekenhuis heeft hij prettige gesprekjes gehad met andere patiënten.
 - Hij is opgehaald uit België door zijn werkgever. Dit heeft ook heel prettige en goede  hernieuwde gesprekken opgeleverd. Door vergroting in het bedrijf waren deze contakten verwaterd.
 - De maandagmorgen dat ik naar Dusseldorf moest, heeft hij uitgebreid samen met zijn dochter ontbeten op bed. Een feestje voor hen allebei. Later op de ochtend gezellig beneden koffie gedronken met mijn zoon. Echt van die eén op eén momenten, die ze eigenlijk veel te weinig hebben.
Dochter is later van de week ook even kort bij ons aangeschoven bij het ontbijt. Veel meer sámenmomentjes dus. Lekker weer even tegen pa aanhangen.
 - Manlief en ik zijn nu hele dagen samen. Elke morgen samen ontbijten op bed. Samen lunchen. En we zien veel van elkaar. Ik ben veel rommeliger in het huishouden dan manlief en toch gaat het goed samen. We zijn nu ook meer op elkaar aangewezen omdat ik hem moest helpen met simpele dingen als rug wassen, sokken aantrekken of voeten wassen. (Is intussen niet zo heel hard meer nodig...hij wordt er al handiger in).
En we beseffen natuurlijk dat dit tijdelijk is. En dit te weten is ook een zegening.
 - Eerst vond ik t maar niks dat ik zo weinig ingeroosterd was voor februari. Nu weet ik dat het zo moest zijn; Nu kon ik veel thuis zijn. Morgen ga wel weer beginnen op t werk. Bijna 2 weken thuis geweest.

In de titel heb ik het woord EVEN er wel tussen gezet. Als je heel lang ziek bent of de rest van je leven, dan beleef je sommige dingen weer heel anders. Wij beleven dit zo vanuit het besef dat t voor even is. Dat even duurt misschien wel wéken, maar is naar verwachting niet definitief. We gaan uit van volledig herstel. 

Dit stukje had ik enkele dagen geleden al geschreven om het te gaan plaatsen. Toen werd ik zelf snipverkouden. Had ik mijn hoofd er niet naar staan om te schrijven of ook maar iets meer te doen dan t hoognodige.

Gisteravond ging het wel weer een beetje en konden we gelukkig toch doen wat we beloofd hadden; Zoon zijn verjaardagscadeau geven. Hij is dinsdag 18 geworden. Hij had geen concreet verlanglijstje, en geld vond hij maar zo - zo. Dus leek t hem leuk om  naar het restaurant hier om de hoek te gaan. Konden we lopend (met rolstoel) naar toe. Dochter had andere afspraken en is niet mee geweest. Ze wilde met haar broer kijken voor een laptop, maar is hiervoor niet geslaagd. Verder zoeken dus.
Vanmiddag ben ik toch nog weer even terug gegaan naar mijn bed. Ik hoop morgen wel fit genoeg te zijn voor morgen; Eerst om 10.00 uur in het ziekenhuis de uitslag van de MRI scan. Dan om half 2 een overleg over mijn arbeidscontract en aansluitend werken tot ongeveer 9 uur s'avonds.

20 november 2014

5 talen van de liefde.

Gisteravond hadden we huiskringavond. Ik had het aardig voorbereid. (Denk ik.) De preek van afgelopen zondag heb ik nog nageluisterd om er gespreksonderwerpen uit te halen. En toch liep het in het begin niet echt lekker soepel vond ik. Onvoldoende diepgang. Bij het zingen had ik wat liederen uitgekozen die niet echt makkelijk meezongen. 1 lied had ik uitgekozen waarvan ik wist dat wij het niet kenden. Maar om de tekst heb ik het toch uitgekozen. In plaats dat ik vlak voordat iedereen binnenkomt de laptop al klaarzet om dit lied straks via Youtube af te spelen, laat ik me afleiden door gekregen handwerkspullen te bekijken.
Tja.

Ik wist dat er 2 mensen eerder weg moesten en heb toch te lang gedraald aan het begin van de avond. Wel hebben enkelen hun recente ervaringen verteld in het in gesprek komen met mensen en hoe God betrokken is geraakt in dat gesprek. Dat was wel goed.

Ik ben hier (Kring leiden) niet zo heel goed in denk ik. Nou ja, blijven oefenen, zeg ik ook altijd tegen mijn kinderen. Of delegeren; Men hoeft niet alles te kunnen. Sluis dan door wat een ander beter kan.

Later op de avond kwamen we op een boek uit wat in de preek ook genoemd werd. Een boek wat ik zeker wil aanraden!

Het boek heet; De 5 talen van de liefde. Ik heb het boek al wel eens eerder gelezen en kon kort uitleggen welke 5 talen er zijn en hoe dat globaal werkt.
Elk mens heeft een eigen hoofdtaal waarin hij of zij haar liefde geeft en ontvangt. Herken elkaars hoofdtaal en communicatie zal soepeler verlopen. Dit gaat trouwens op in alle relaties. In je huwelijk, gezin, maar ook gewoon met je collega's.

Ik kan er in dit stukje een heel verhaal over schrijven. Het boek zelf is de moeite van het lezen wel waard.
Bekijk het maar eens hier;

 



19 oktober 2014

Midweekje weggeweest.

Manlief en ik zijn een midweekje weg geweest. Naar Ommel in Noord - Brabant. Het was voor het eerst dat we de twee jongsten thuis lieten. Zij hadden de zorg voor hun catering, de hond en de kippen. Er was een afsprakenlijstje gemaakt waar ze zich beiden in konden vinden, dus hadden we wel goede verwachtingen dat het onderling goed zou gaan. Kan ik nu ook wel zeggen; De midweek zit erop en het is goed gegaan onderling. Dat was vooraf voor ons toch wel even een vraag. Ze zijn immers wel heel verschillend; Zou de één niet..... of de ander juist.......
Bij thuiskomst vonden we de afwas al wel schoon, maar nog in de vaatwasser en over de was hadden we geen afspraken gemaakt, dus die berg lag er nog....
School ging ondertussen gewoon door. Zij hadden toen nog geen vakantie. Dat hebben ze komende week pas.

Wij zijn een midweekje weggeweest naar vakantiepark Prinsenmeer in Ommel-Asten via vakantieveilingen. Daar leken ze veel faciliteiten te hebben. Dus niet zo heel erg afgelegen of uitgestorven. En toch begon ik na het boeken een beetje te twijfelen; De advertenties van die Oostappengroep en t vakantiepark waren wel erg schreeuwerig. Lijkt te mikken op de doelgroep waar ik me niet in thuisvoel. Maar goed, we hadden al geboekt en het was voordelig. We hoeven er niet aan mee te doen of in mee te gaan, toch?

Het was goed en fijn om er echt even met zijn tweeën uit te zijn. We hadden een 6 persoonshuisje met zijn tweeën. We hebben er heerlijk gefietst met gehuurde fietsen.
Om kwart over 12 fietsten we langs een weg  genaamd; kwart voor twaalf.
De volgende dag heerlijk gewandeld in omliggende bossen. Na de wandeling was er een middagje verplichte rust;

Een verstuikte enkel.


Het dorp Lierop leek wel een openluchtmuseum.
We hadden het weer ook goed mee; alleen in twee nachten regen. Overdag konden we in t shirt buiten zitten. Tijdens een dagje winkelen in Helmond hebben we nog 1 bui regen gehad, een mooi excuus om een Italiaanse lunchroom in te duiken.
Natuurlijk is een weekje Brabant niet compleet zonder een lekker streekgerecht, ook al kun je die overal in het land kopen;

Bossche Bollen.
Het is echt goed geweest er even samen uit te zijn. Even weg van de dagelijkse beslommeringen en alleen met elkaar. Financieel kon het. Met de kinderen kon het. Blij dat we het doorgezet hebben. Kunnen we er weer even fris tegenaan.