Volwassen kinderen in huis.

We hebben twee volwassen kinderen in huis. Volgens de wet zijn ze geen kind meer. Daardoor hebben ze hun eigen verantwoordelijkheid.  Maar onze kinderen zijn ze wel en zo hier en daar helpen we een handje als zij daar om vragen. Zoveel mogelijk wachten we af tot zij om advies of hulp vragen.
Het is net zo'n tussenin fase; Nog net niet helemaal op eigen benen.

Vanaf het moment dat je laat weten dat je zwanger bent wordt je overstelpt met informatie voor jou en je baby. Dit gaat nog door als je baby een peuter wordt, kleuter tot ver in de pubertijd. Lijstjes te over met hoeveel zakgeld je je kind kunt geven, lijstjes met welke taken je kind kunt geven, lijstjes met noem maar op.
Maar inmiddels zijn ook de jongste kinderen volwassen; 19 en bijna 20 jaar.
Dan zijn de lijstjes en tips ineens verdwenen. Of het moet over geld gaan, dan kun je je lijstjes en adviezen bij het Nibud vandaan halen.

Natuurlijk, iedereen is volwassen en als volwassenen moet je er toch uit kunnen komen met elkaar.  Maar het is niet altijd zo eenvoudig als het nu gesteld wordt.

Op de site  Infonu.nl zie ik wel wat tips staan over de omgang met je volwassen kinderen als ze eenmaal uitgevlogen zijn. Het zijn wat algemeenheden, maar soms liggen valkuilen in de omgang met volwassen kinderen, schoonkinderen of stiefkinderen pal om de hoek.
Wij hebben ook valkuilen meegemaakt. Sommige valkuilen konden we overheen stappen, anderen zijn wij ook ingevallen.
Dan kost t een hoop tijd, geduld, zoeken en veel gebeden om te herstellen.
Toch merk ik dat ik als ouder best eens zou willen weten hoe andere ouders dingen oppakken;
 - Hoe verdeel jij huishoudelijke taken? Ben je als moeder nog steeds degene die het meeste doet, of kijk je naar het aantal werkuren en verdeel jij daarop de taken? Verdeel jij ze of ga je om de tafel zitten en verdelen jullie de taken "bij inschrijving". Lukt dat ook naar ieders tevredenheid?
 - Hoe ga jij om met de steeds lege frisdrankflessen?
 - De stof die uit een van de kamers komt? Ik ben vanmiddag met veel bombarie zoon's  kamer gaan zuigen. Heel precies, tot in de hoekjes. Hij was op dat moment ook in zijn kamer. Ik geloof dat de boodschap wel is overgekomen. Er wordt op dit moment eindelijk opgeruimd. ;-) Ik ben al heel lang niet meer op hun kamers geweest om er op te ruimen. Dit hoor ik niet te hoeven doen. Bovendien willen ze toch min of meer hun privacy. Dus als zij een bende maken van hun kamer, heb ik dat zo gelaten. Heb vorige twee weken gevraagd om toch maar eens te gaan stofzuigen, het stof komt via de sokken het huis in. Dat werd me te gek.
 - Ik lig niet wakker in bed te wachten tot de kinderen thuis zijn als ze het erg laat maken. Ze weten dat we een vaste telefoon naast het bed hebben staan voor noodgevallen. Blijven ze ergens slapen dan zie ik de volgende morgen het appje wel.

Welke dingen herken je met jouw volwassen kinderen? Welke dingen ben jij tegengekomen waar je wel advies in had gewild? Of misschien nu nog wel zou willen? Niet dat ik me als adviseur ga opstellen...Maar je kent t vast wel, gedeelde smart als vrouwen onder elkaar....Met elkaar hebben we misschien net dé tip, een handreiking om iets  te veranderen. Of om juist te horen dat het niet zo erg is.