Autorijden. Niet echt mijn ding. Zeg maar.

In april dit jaar hebben we een andere auto gekocht. Ik moet nog steeds erg wennen aan de auto. Hoe komt dat toch? Ik voel me nog steeds erg ongemakkelijk tijdens het rijden. Elke keer is er weer iets wat niet lekker gaat. Het begint eigenlijk al bij het gaan zitten. Omdat  manlief een andere lengte heeft dan ik, moet ik telkens de stoel verzetten. (En hij weer na mij...) Maar de ene keer komt de stoel in laten we zeggen, stand 3, de andere keer in stand 4. De afstand tot de pedalen verschilt hierdoor iets. Daardoor is het pedaalgevoel ook iedere keer net even anders. Het went niet echt.

Zo gebeurt het me wel eens dat me de auto spontaan afslaat, bijvoorbeeld doordat ik niet genoeg gas bijgeef, soms in combinatie met een te hoge versnelling. We hebben er nu wel 6. Vroeger hadden we er 5. Op het dashbord wordt aangegeven dat ik moet doorschakelen of terugschakelen. Werkt ook niet fijn. Ik moet nu veel eerder doorschakelen. Maar ook weer niet te vroeg.
Onlangs gebeurde me dat afslaan midden op een rotonde! En natuurlijk rijdt er dan net iemand pal achter me. We hebben een automatisch stop-start systeem, maar daar krijg ik de bibbers van. Bij mij staat de auto dus niet in de ecostand, dan doet ie dat afslaan nog veel eerder. Het schijnt dat de auto dan vanzelf weer start als ik de koppeling indruk, maar op zo'n moment doen mijn voeten alles tegelijk. :-(

Vanavond was ik even taxi. Ik moest even iemand ophalen. Bij het inparkeren merkte ik dat de draaicircel groter is dan gewend. Moest ik dus weer extra heen en weer steken. En ik heb soms allebei mijn handen nodig omdat mijn hand te klein is om m goed in zijn achteruit te krijgen.
Eenmaal weer thuis werd het donker toen ik mijn wijk weer inreed. Rijdt er iemand achter mij de wijk in. In de achteruitkijkspiegel zie ik alleen 2 stipjes van de koplampen van de auto achter me. Ik zie niet hoe groot de auto is, kan de afstand niet inschatten, hij lijkt vrij dichtbij te rijden. Die spiegel heeft ook snufjes tegen het verblinden. Dit staat aan of uit. Kan ik zien doordat er een lampje brandt onder de spiegel. Uitgeprobeerd of ik dat uit kon zetten. Het lampje gaat uit, maar ik zie verder geen effect. Dus maar weer aangezet.
Bij mij voor de deur wil ik achteruit gaan inparkeren. Slaat de motor weer af. Die andere auto staat nog steeds achter me. Wacht op me. Dit vind ik dus niks. Achteruit inparkeren is nou ook niet mijn favoriete klusje. Dus ik schakel maar gauw naar zijn eerste en rij maar een blokkie om het huis. Ik zet m wel naast het huis. Plek zat. Maar weet ook dat manlief m daar niet graag heeft staan. Het is op de doorgangsroute van fietsende scholieren.
Loop ik naar de voordeur zie ik dat het gewoon de overbuurman was die achter mij reed. En ik de auto ook daar had kunnen zetten. Waarom deed ik dat dan niet?

Dat autorijden houdt me nu wakker. En als je dan toch middenin de nacht aan het modderen bent, komt een simpele opmerking van manlief van vanmiddag naar boven; We hebben 3 standen voor de autoverlichting; Als die op 0 staat dan is de dag-rijverlichting aan, en als die op de A staat dan wordt het licht automatisch sterker naarmate het donkerder wordt. Hij hoorde dit ook vandaag. Nu, midden in de nacht merk ik dat ik dan het woord dagrijverlichting wel ken, maar hoe veel licht geeft dat nou? Zijn dat die kleine lampjes aan de zijkant van de koplampen, of zijn de koplampen gewoon aan maar dan heel zwak? Midden in de nacht de deur uit om dat na te gaan kijken lijkt me nou ook geen succes.

Ik had het boekje er al eens op nageslagen hoe dat zit met die 3 standen voor verlichting. het staat er ook gewoon in het Nederlands, maar veel duidelijkheid gaf dat niet.

Nou ja, veel oefenen dan maar in het autorijden. Morgen zoon weer ophalen uit Zwolle, donderdag naar pa in Epe. En ondertussen hopen dat pa niet naar de Deen in Epe wil met deze auto. Die parkeergarage daar vind ik niks. Ik ben een een keer als passagier in geweest.

Ik moet maar gauw stoppen met schrijven. Straks durf ik niet meer te rijden. Nu midden in de nacht en zo al schrijvend wordt alles nog veel erger. Voelt het nog veel zwaarder.
Eerst maar eens weer gaan slapen en morgen fris weer op. Kan ik weer gaan oefenen.